Powstanie kwietniowe: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Przebieg ==

Po ogłoszeniu powstania, w Panagiuriszte ('''IV okręg powstańczy''') sformowano Radę Wojskową (nazywaną także Rządem Tymczasowym), na czele której stanął [[Paweł Bobekow]]. Okręg podzielono na dwa rejony: wschodni (obejmujący Kopriwszticę, [[Klisura|Klisurę]] oraz [[Karłowo]]), do którego skierowali się powstańcy (zgrupowani w tzw. [[czeta|czetę]]) pod przywództwem Panajota Wołowa i Georgiego Ikonomowa oraz zachodni (wsie Oboriszte, Poibrene, Bania i inne), w którym walczył Georgi Benkowski dowodzący oddziałem konnym. Inna czeta, pod przywództwem Orczy Wojwody, działała w okolicach [[Strełcza|Strełczy]]. [[22 kwietnia]] w Panagiuriszte ogłoszono niepodległość i uroczyście poświęcono sztandar uszyty przez [[Rajna Kniaginia|Rajnę Kniaginię]].

[[Plik:Zname Aprilskoto vastanie.jpg|thumb|left|300px|Sztandar powstańców kwietniowych uszyty przez [[Rajna Kniaginia|Rajnę Kniaginię]]. Napis głosi ''Wolność albo Śmierć''.]]

Choć powstanie zakończyło się klęską Bułgarów, przyciągnęło uwagę mocarstw europejskich na położenie narodów [[Bałkany|bałkańskich]] okupowanych przez Turcję. W roku [[1877]] w [[Stambuł|Konstantynopolu]] odbyła się [[konferencja w Konstantynopolu|konferencja]], z udziałem Turcji, [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], [[Królestwo Prus|Prus]], [[Austro-Węgry|Austro-Węgier]], [[Francja|Francji]], [[Włochy|Włoch]] i [[Rosja|Rosji]], na której usiłowano m.in. uzgodnić nadanie Bułgarii autonomii. Sprzeciw Turcji doprowadził do wybuchu [[X wojna rosyjsko-turecka|wojny rosyjsko-tureckiej]] w [[1877]] roku, w efekcie której Bułgaria odzyskała niepodległość.

 

 

 

== Linki zewnętrzne ==

[[Kategoria:Historia Bułgarii]]

[[Kategoria:Powstania|Kwietniowe, Powstanie]]

 

[[bg:Априлско въстание]]