Tajny Hufiec Harcerzy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 5:
W początkowym okresie THH składał się z luźnych zastępów i grup harcerskich opartych na systemie trójkowym. Ochotników przyjmowano od 16. roku życia; najpierw następowało uroczyste ślubowanie na ocalałą banderę jachtu [[Generał Zaruski]]. Rota przysięgi była następująca: ''Mam szczerą wolę, całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, o wolność jej walczyć do ostatniej kropli krwi, sztandaru biało-czerwonego żadnym niegodnym uczynkiem nie splamić i być posłusznym Prawu Harcerskiemu''. Przyjmujący przysięgę odpowiadał: ''Od tej chwili jesteś żołnierzem. Obowiązkiem twoim walka o wolność Polski – nagrodą zwycięstwo''.
Zasięg działalności Hufca obejmował Gdynię, [[Orłowo]], [[Oksywie]] i [[Wejherowo]]. Ogółem liczył on ok. 40-60 harcerzy i harcerek. We wrześniu [[1942]] r. doszło do aresztowań, które na krótko sparaliżowały działalność, m.in. ujęty został phm. H. Szymański. Nowym p.o. komendanta został wówczas [[Hubert Regliński]] ps. "Złoty Jeleń", który sprawował to stanowisko do wiosny [[1943]] r., kiedy wcielono go do [[Wehrmacht]]u. Kierownictwo THH objęła jego rada w składzie: [[Edmund Śmierzchalski]] ps. "Biały Kruk" i phm. [[Józef Wawrzyńczyk]] ps. "Twarde Serce". W lutym 1943 r. dokonano reorganizacji organizacyjnej, dzieląc Hufiec na dwie drużyny pod przywództwem E.
Od przełomu [[1941]]/1942 r. kierownictwo THH miało kontakty z gdyńskimi strukturami Pomorskiej Chorągwi [[Szare Szeregi|Szarych Szeregów]] oraz z Inspektoratem "Wybrzeże" [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. Prawdopodobnie w 1942 r. zaowocowało to podporządkowaniem się obu organizacjom. Według części źródeł nastąpiło to na pocz. 1943 r. Oba plutony THH przeformowane wówczas zostały w grupy specjalne z zadaniami dywersyjno-wywiadowczymi. Bezpośrednio podlegały one szefowi wywiadu Inspektoratu "Wybrzeże" AK [[Jan Belau|Janowi Belau]] ps. "Mściwój". Oficerami wywiadu AK odpowiedzialnymi za łączność z Hufcem zostali por. [[Stanisław Kaczmarek]] i kpt. [[Edmund Wele]].
THH prowadził działalność wychowawczą, szkolenie wojskowe, gromadził broń w ramach akcji o kryptonimie "Stal", samoobronę (kryptonim Odpór), przeciwdziałanie germanizacji ludności polskiej (kryptonim "Niezłomni") (m. in. ukrycie przeznaczonych do zniszczenia przez okupanta pomnika [[Henryk Sienkiewicz|Sienkiewicza]] i tablicy poświęconej [[Stefan Żeromski|Żeromskiemu]], przechowanie sztandaru I Morskiej Drużyny Harcerzy), sabotaż (kryptonim "Cios") oraz wywiad i kontrwywiad (m.in. gromadzenie informacji o produkcji torped i części samolotowych w zakładach doświadczalnych Erprobungs-Werke w [[Babie Doły|Babich Dołach]] pod Gdynią. Spośród wielu przeprowadzonych przez THH akcji przeciwko Niemcom najważniejszymi były akcje o kryptonimach: [[akcja B-1]] polegająca na zdobyciu planu portu gdyńskiego, [[akcja B-2]], której zadaniem było wykrycie i naniesienie na plan miasta wszystkich stanowisk wojsk niemieckich, [[akcja A-A]], polegająca na zdobywaniu ładunków wybuchowych z obiektów przeznaczonych do zniszczenia. Akcje te zostały przeprowadzone w okresie od września 1944 r. do 28 marca [[1945]] r., tj. do dnia wyzwolenia Gdyni przez wojska sowieckie.
== Bibliografia ==
| |||