Wojna lapońska: Różnice pomiędzy wersjami

We wrześniu znajdujące się w Finlandii oddziały [[Wehrmacht]]u ([[20 Armia Górska]]), nie niepokojone przez wojska fińskie, wycofywały się na północ ([[operacja Birke]]). 15 września [[1944]] okręty [[Kriegsmarine]] rozpoczęły minowanie podejść do portów fińskich na Bałtyku, a także podjęły nieudaną próbę zdobycia wyspy [[Gogland|Suursaari]] w [[Zatoka Fińska|Zatoce Fińskiej]] ([[operacja Tanne Ost]]). 20 - 21 września [[1944]] wojska fińskie (3 i 11 Dywizje Piechoty, Dywizja Pancerna i 15 Brygada Piechoty) przybyły w rejon miasta [[Oulu]], Na wschodzie, w okolicach [[Kajaani]] znajdowała się 6 Dywizja Piechoty i brygada strzelców. Dowództwo nad utworzonym z tych jednostek 3 Korpusem powierzono generałowi [[Hjalmar Siilasvuo|Sillasvuo]]. Sillasvuo przybył do Oulu 26 września, wstrzymał nieformalne kontakty ze sztabem niemieckim i rozpoczął przygotowania do ofensywy. Następnego dnia fińska Dywizja Pancerna weszła w kontakt bojowy z jednostkami niemieckimi.

1 i 2 października jednostki 3 i 11 Dywizji Piechoty wykonały desant na port w [[Tornio]]. 15 Brygada Piechoty posuwała się lądem w kierunku Tornio, zdobywając 8 października miasto [[Kemi (miasto)|Kemi]]. Tego samego dnia Niemcy wykonali nieudany kontratak na Tornio. Samoloty 5 Floty Lotniczej zbombardowały port w Tornio, zatapiając dwa fińskie transportowce. Wojska niemieckie wycofały się na północ tracąc kilkuset zabitych i wziętych do niewoli. Dowodzący 20 Armią Górską generał [[Lothar Rendulic]] po bitwie o Tornio wydał rozkaz stosowania [[taktyka spalonej ziemi|taktyki spalonej ziemi]].

W centrum frontu Dywizja Pancerna i 6 Dywizja Piechoty zdobyły po ciężkich walkach [[Rovaniemi]]. Na wschodzie brygada strzelców posuwała się na północ, obsadzając granicę z ZSRR (jednostki [[Front Karelski|Frontu Karelskiego]] przekroczyły przedwojenną granicę w rejonie [[Kuusamo]] i [[Suomussalmi]], ale nie wkroczyły głębiej na terytorium Finlandii.