Gustaw Dobrucki: Różnice pomiędzy wersjami

'''Gustaw Karol Dobrucki''' (ur. [[4 kwietnia]] [[1873]] w [[Mizuń|Mizuniu]], zm. [[12 czerwca]] [[1943]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski chirurg, ginekolog, polityk, [[minister]] wyznań religijnych i oświecenia publicznego, [[senator]] I kadencji w [[II Rzeczpospolita|II RP]].

W latach [[1922]]-[[1927]]1922–1927 był senatorem. OdWybrany został z listy [[9Polskie styczniaStronnictwo Ludowe "Wyzwolenie"|PSL "Wyzwolenie"]], jednak w trakcie kadencji znalazł się wśród założycieli [[1927Partia Pracy (Polska)|Klubu Pracy]]. Od 9 stycznia 1927 do [[27 czerwca]] [[1928]] był ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego w [[Pierwszy rząd Józefa Piłsudskiego|rządzie Józefa Piłsudskiego]]. Jako minister wprowadził m.in. obowiązek nauczania języka białoruskiego w gimnazjach na terenach zamieszkanych w większości przez [[Białoruś|Białorusinów]].

Od [[1928]] mieszkał w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie prowadził prywatną praktykę lekarską.

Gustaw Dobrucki zmarł [[12 czerwca]] [[1943]] i został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski|warszawskich Powązkach]].

=== Źródło ===

* Małgorzata Smogorzewska, ''Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom I (A-D)'', [[Wydawnictwo Sejmowe]] [[1998]]