Pioneer Venus 2: Różnice pomiędzy wersjami

'''Pioneer Venus 2''' (inne nazwy: '''Pioneer Venus Multiprobe''', '''Pioneer 13''') - [[Stany Zjednoczone|amerykańska]] bezzałogowa [[sonda kosmiczna]]. Dostarczyła do [[Wenus]] próbniki, które przeprowadziły analizę struktury i składu [[atmosfera|atmosfery]] planety.

== Konstrukcja sondy ==

Sonda składała się z członu transportowego oraz czterech próbników atmosferycznych.

 

Całkowita masa sondy Pioneer Venus 2 wynosiła 904 kg, maksymalna średnica 2,5 m i wysokość 2,9 m.

 

== Przebieg misji ==

Sonda została wyniesiona z [[przylądek Canaveral|przylądka Canaveral]] na [[Floryda|Florydzie]] [[8 sierpnia]] [[1978]] roku przy użyciu rakiety nośnej [[Atlas (rakieta)|Atlas-Centaur]]. [[16 listopada]] [[1978]] roku od członu transportowego został odłączony duży próbnik. Sonda znajdowała się wtedy w odległości 11,1 mln km od Wenus. Pozostałe 3 małe próbniki zostały odłączone [[20 listopada]] [[1978]] w odległości 9,3 mln km od celu. Próbniki zostały skierowane w różne rejony planety, oddalone od siebie o około 10 tys km i zlokalizowane zarówno na nocnej, jak i dziennej półkuli Wenus. Wlot w atmosferę wszystkich próbników miał miejsce w kilkuminutowych odstępach [[9 grudnia]] [[1978]] roku z prędkością 11,5 km/s (41600 km/h). Duży próbnik jako pierwszy opadł, z prędkością 32 km/h, na powierzchnię planety po 54,5 min przelotu. Kolejno opadały próbniki North, Day i Night po 53 - 55,5 min od wejścia w atmosferę. Żaden z próbników nie był zaprojektowany do wytrzymania momentu upadku. Pomimo tego próbnik Night nadawał sygnał przez 2 sekundy od upadku, natomiast próbnik Day funkcjonował po wylądowaniu przez 67,5 min. W półtorej godziny po próbnikach w atmosferę Wenus wtargnął człon transportowy, który uległ zniszczeniu na wysokości około 110 km nad powierzchnią, wcześniej przekazując dane o składzie górnych warstw atmosfery planety.