Gian Lorenzo Pappacoda: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Wawrzyniec Pappacoda - Italczyk żyjący na przełomie XV i XVI wieku. Dworzanin Bony Sforzy - Królowej Polski i Księżnej Bari. Przybył do Polski w 1518 roku wraz z dworem księżniczki Bony, która właśnie w tym roku wyszła za mąż za Króla Polski Zygmunta I Starego. Był zaufanym współpracownikiem królowej, nieustannie rywalizującym z innymi dworzanami. W okresie pobytu królowej na Mazowszu był odpoiwedzialny za jej skarbiec. Nieustannie namawiał Bonę do powrotu w rodzinne strony. Okazja taka nadażyła się w 1556 roku, kiedy to królowa zniechęcona postępowaniem syna - Zygmunta Augusta i jego nieszczęśliwemu małżyństwu z Katarzyną Habsburżanką, wyjechała, jak się później okazało, na zawsze do Italii. Rok później, w listopadzie 1557 roku, za namową Habsburgów, sfałszował testament królowej, a następnie - 18 listpada tegoż roku, ją otruł. Królowa zmarła następnego dnia - 19 listopada 1557 roku na zamku w Bari. Pappacoda nie zadbał o godny pochówek Bony. Dopiero jej córka Anna Jagiellonka, wystawiła Królowej barokowe mauzoleum w kościele św. Mikołaja w Bari. Pappacoda został wynagrodzony przez Habsburgów i otrzymał tytuł burgrabii. Według przekazów hisorycznych w spisku przeciw Bonie brała udział także jej dworka - Marina, zaś w chwilach konania władczyni cały zamek został splądrowany przez jej dowrzan.