Pizon Pontifex: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Opiekun pisarzy: poprawa przypisu |
→Opiekun pisarzy: kursywa |
||
Linia 18:
Wspomniany wyżej Antypater z Tessaloniki, działający w Rzymie jako nauczyciel filozofii, był [[Klient (starożytny Rzym)|klientem]] Pizona. Jako ambasador swojego rodzinnego miasta został wysłany do niego i oferował Pizonowi poemat świętujący jego zwycięstwo nad Besami<ref>''[[Antologia Palatyńska]]'', księga IX, 428</ref>. Najwyraźniej Pizon był zadowolony z tego co usłyszał, ponieważ Antypater dołączył do kręgu jego przyjaciół i z ponad setki swoich [[Epigramat|epigramów]], w wielu wspominał Pizona<ref>''Antologia Palatyńska'', księga VI, 241; VI, 249; VI, 335; IX, 92-93; IX, 541; IX, 552</ref>.
Według Pomponiusza Porfiriusza, to właśnie do tego Pizona i jego dwóch synów [[Horacy (poeta)|Horacy]] kierował swój list ''O sztuce poetyckiej'' (''De arte poetica'')<ref>[[Horacy (poeta)|Horacy]], ''Listy'', księga II, list III. Do Pizonów</ref>. Porfiriusz pisał także, że Pizon sam był poetą oraz opiekunem [[Siedem sztuk wyzwolonych|sztuk wyzwolonych]]<ref>Pomponiusz Porfiriusz, ''Commentum in Horatium Flaccum'', Ars Poetica, 1</ref>. Ostatnio uczeni przychylają się jednak do zdania filologów z XIX wieku, upatrujących adresatów w osobie [[Gnejusz Kalpurniusz Pizon (konsul w 23 p.n.e.)|Gnejusza Kalpurniusza Pizona]], konsula w [[23 p.n.e.]], i jego synów: [[Gnejusz Kalpurniusz Pizon|Gnejusza Kalpurniusza Pizona]], konsula w [[7 p.n.e.]] i [[Pizon Augur|Pizona Augura]], konsula w [[1 p.n.e.]]<ref>''Kwintus Horacjusz Flakkus
Tak samo powiedzenie [[Oktawian August|Oktawiana Augusta]] przytoczone przez [[Plutarch]]a odnosi się do któregoś z powyższych Pizonów, choć nie wiadomo dokładnie do którego. Kiedy Pizon z niezwykłą starannością zajmował się budową domu, od fundamentów aż po sam dach, August powiedział do niego: ''Sprawiasz mi wielką radość, budując w ten sposób, jakby Rzym miał być wieczny''<ref>[[Plutarch]], ''Powiedzenia królów i wodzów'', 91. Cezar August, 15 (''Moralia'' 208 A)</ref>.
| |||