Dziryt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Kaukaz - Zmieniono link(i) Kaukaz (kraina historyczna) |
WP:SK, oznaczanie jako przejrzane po raz pierwszy |
||
Linia 1:
'''Dziryt''' ([[język osmańsko-turecki|osm.-tur]]. dżirīd, [[język arabski|ar.]]
Broń ta była popularna w [[Indie|Indiach]], w [[Persja|Persji]], na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]], w [[Turcja|Turcji]], [[Arabia|Arabii]], w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]], sporadycznie na [[Węgry|Węgrzech]] i w [[Polska|Polsce]] oraz na [[Ruś|Rusi]]. Najczęściej dziryt składał się z czwórgrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewiec miał na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze [[stal damasceńska|stali damasceńskiej]], zdobiąc je złotem. W [[Turcja|Turcji]] dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych [[Kraje muzułmańskie|krajach muzułmańskich]] popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany ''dżarodbazi'' (arab).
▲Broń ta była popularna w [[Indie|Indiach]], w [[Persja|Persji]], na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]], w [[Turcja|Turcji]], [[Arabia|Arabii]], w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]], sporadycznie na [[Węgry|Węgrzech]] i w [[Polska|Polsce]] oraz na [[Ruś|Rusi]]. Najczęściej dziryt składał się z czwórgrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewiec miał na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze [[stal damasceńska|stali damasceńskiej]], zdobiąc je złotem. W [[Turcja|Turcji]] dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych [[Kraje muzułmańskie|krajach muzułmańskich]] popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany ''dżarodbazi'' (arab).
[[Kategoria:Broń drzewcowa]]
| |||