Począwszy od XVII wieku w Palechu rozwijała się szkoła malarzy ikon, a także [[fresk]]ów. W początkach XIX wieku działało tam jednocześnie 600 artystów, - [[chłop]]ów [[pańszczyzna|pańszczyźnianych]]. Zaczął się wtedy wykształcać specyficzny styl paliechski, cechujący się specjalizacją w zminiaturyzowanych postaciach, bogatym zdobnictwie i nadawaniu scenom pewnego akcentu w duchu fantastycznych podań z ludowych legend. To ostatnie było jednak silnie ograniczone kanonami rysowania ikon. Po [[Rewolucja październikowa|rewolucji bolszewickiej]] w [[1917]], gdy cerkwie zamknięto i drastycznie spadło zapotrzebowanie na ikony, miejscowi artyści zawiązali spółdzielnię artystyczną produkującą lakierowane miniatury wykonywane w stylu ludowym. Cechowały się one wielką barwnością, wykorzystaniem bajkowych opowieści ludowych, ludową stylistyką rysunku, a jednocześnie dużymi umiejętnościami artystycznymi i technicznymi twórców. Już w [[1925]] miniatury te otrzymały Grand Prix na ogólnoświatowej wystawie w [[Paryż]]u i szybko stały się bardzo cenione w Rosji i na świecie. Miniatury malowane są głównie na masie z ''[[papier-mâché]]'' pokrytej czarnym lakiem.
