Charles J. Guiteau: Różnice pomiędzy wersjami

Był czwartym z sześciorga dzieci Luthra Wilsona Guiteau i Jane z domu Howe. W 1850 razem z rodziną przeniósł się do [[Ulao]] w [[Wisconsin]], a po śmierci matki w 1850 z powrotem zamieszkał we Freeport. Odziedziczył majątek w wysokości 1000 dolarów i wyjechał do Ann Arbor by studiować na [[University of Michigan]], ale nie zdał egzaminów wstępnych. Dołączył wtedy do sekty znanej jako [[wspólnota Oneida]]. Przez pewien czas próbował wydawać gazetę "The Daily Theocrat" w [[Hoboken (New Jersey)|Hoboken]], ale przedsięwzięcie się nie udało. Wrócił do wspólnoty Oneida, ale niedługo opuścił ją ponownie i pozwał jej założyciela Johna Humphreya Noyesa. Guiteau zdobył licencję na prowadzenie kancelarii prawniczej w Chicago, co czynił z miernym powodzeniem. Wydał również książkę zatytułowaną ''The Truth'', która była niemal w całości plagiatem z dzieł Noyesa. Zajął się następnie polityką wydając pamflet "Grant vs. Hancock" popierający [[Ulysses Grant|Ulyssesa Granta]] w jego kampanii prezydenckiej, z niewielkimi zmianami wydany potem pod tytułem "Garfield vs. Hancock, gdy Garfield zdobył nominację prezydencką. Tekst był rozpowszechniany przynajmniej na kilku spotkaniach Republikanów, co po wygranej Garfielda utwierdziło Guiteau w przekonaniu, że to jemu urzędujący prezydent USA zawdzięcza zwycięstwo. Uważał że należy mu się nagroda za jego udział w zwycięskiej kampanii i wielokrotnie starał się o stanowisko ambasadora. 14 maja 1881 Sekretarz Stanu [[James Blaine]] osobiście zabronił Guiteau kolejnych wizyt w tej sprawie.

 

 

25 stycznia 1882 został uznany za winnego, apelacje odrzucono. 30 czerwca 1882 wykonano wyrok śmierci przez powieszenie. Ostatnimi słowami Guiteau był napisany przez niego wiersz, "I am Going to the Lordy".