Małgorzata I: Różnice pomiędzy wersjami

Małgorzata była córką jednego z wybitniejszych władców średniowiecznej Danii - Waldemara Atterdaga (Odnowiciela), który po latach chaosu i bezkrólewia usunął rządzących Danią Holsztyńczyków i odnowił potęgę królestwa. W tym czasie władcą [[Szwecja|Szwecji]] i [[Norwegia|Norwegii]] był [[Magnus Eriksson]]. Władca ten po porażce w starciu z potężną [[Lubeka|Lubeką]], która wspierała Waldemara IV, został zmuszony w [[1343]] roku przez norweskich możnych na koronację młodszego syna, 3-letniego [[Haakon VI Magnusson|Haakona]] na króla Norwegii. Jednak rosnąca potęga [[Hanza|Hanzy]] (na czele której stała Lubeka) jak i osłabienie rządów Magnusa, który musiał dopuścić do współrządów także drugiego syna - [[Eryk XII Magnusson|Eryka]], zbliżyły dawnych wrogów. Pertraktacje zakończyły się ogłoszeniem sojuszu, który przypieczętowany został zaręczynami Małgorzaty z królem Norwegii Haakonem Magnussonem ([[1357]]). Już trzy lata później sojusze się odwróciły gdy Waldemar niespodziewanie najechał [[Skania|Skanię]] i odzyskał ją dla Danii (Szwecja była w jej posiadaniu od zakupu w roku [[1332]]). Zaręczyny zostały więc zerwane. Kolejne sukcesy ojca Małgorzaty (zajęcie [[Olandia|Olandii]] i [[Gotlandia|Gotlandii]]) pchnęły Szwecję do sojuszu z [[Holsztyn]]em i Hanzą. Jednak zaborcza polityka Lubeki, która rujnowała gospodarkę Norwegii i wspierała niemieckich kupców w [[Sztokholm]]ie jak i klęska jaką hanzeaci ponieśli na morzu w roku [[1361]] zachęciły królów Norwegii i Szwecji do pogodzenia się ze stratą Skanii i podjęcia się próby obalenia supremacji gospodarczej Niemców na [[Morze bałtyckieBałtyckie|Bałtyku]]. Tak powstał sojusz trzech królestw skandynawskich przypieczętowany małżeństwem Haakona VI z Małgorzatą ([[1363]]). Ślub ten miał zadecydować o losie Małgorzaty jak i całej Skandynawii.