Mion: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: vi:Muyon |
|||
Linia 1:
{{Cząstka infobox
| nazwa = mion
| oznaczenie = μ
| typ = fermion
Linia 6:
| ładunek = –''e''
| masa = 105,658367 ± 0,000004 MeV<ref name="PDG">[http://pdglive.lbl.gov/listings1.brl?quickin=Y C. Amsler et al. (Particle Data Group)], Phys. Lett. B667, 1 (2008) and 2009 partial update for the 2010 edition.</ref>
| średni czas życia = (2,197034 ± 0,000021) × 10<sup>–6</sup>s
| czas życia =
| szerokość =
| spin = 1/2
| generacja = 2
| rozpady = <math>e^-\nu_\mu\bar\nu_e</math>
| postulowana =
| odkryta = 1937
}}
'''Miony''' to nietrwałe [[Cząstka elementarna|cząstki elementarne]] należące do kategorii [[
Podstawowym źródłem mionów są rozpady [[
Fakt obserwacji na powierzchni ziemi silnego strumienia mionów, wytworzonych w górnych warstwach atmosfery, jest często cytowany jako dowód na istnienie przewidzianego przez [[Szczególna teoria względności|szczególną teorię względności]] zjawiska [[Dylatacja czasu|dylatacji czasu]]. Bez dylatacji mion poruszający się z prędkością bliską [[Prędkość światła|prędkości światła]] powinien rozpadać się średnio po przebyciu drogi około 660 m. Tymczasem na Ziemi obserwujemy miony wyprodukowane na wysokości kilkudziesięciu kilometrów nad jej powierzchnią. Wynika to z relatywistycznego wydłużenia czasu życia szybko poruszającej się cząstki.
{{Cząstki elementarne}}
W laboratoriach miony produkowane są najczęściej w podobny sposób, tzn. w rozpadach pionów wyprodukowanych w zderzeniach wiązki protonów z [[akcelerator cząstek|akceleratora]] ze stałą tarczą. Energie procesów zachodzących podczas rozpadu [[
Miony są najsilniej penetrującymi cząstkami naładowanymi. Wynika to z faktu, że nie oddziałują silnie z jądrami ośrodka w którym się poruszają, zaś z drugiej strony, dzięki wyższej masie, nie tracą znacząco energii na [[promieniowanie hamowania]] (jak to się dzieje z elektronami). Jedynym znaczącym mechanizmem utraty energii przez mion przechodzący przez ośrodek materialny jest [[jonizacja]] atomów tego ośrodka. Miony kosmiczne są dzięki temu obserwowane nawet na głębokości kilkuset metrów pod powierzchnią ziemi.
Mion został odkryty przez [[Carl David Anderson|C.D. Andersona]] w roku [[1937]] jako składnik wtórnego [[Promieniowanie kosmiczne|promieniowania kosmicznego]]. Początkowo został zakwalifikowany do [[
{{Przypisy}}
== Zobacz też ==
* [[Model Standardowy]]
[[Kategoria:Leptony]]
|