Wikipedia

Karl von Nassau-Siegen: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne merytoryczne
drobne merytoryczne
Linia 6:
Książę w latach [[1766]]-[[1769]] brał udział w słynnej pierwszej francuskiej wyprawie odkrywczej dookoła świata [[Louis Antoine de Bougainville|Louisa Antoine de Bougainville]]. Na [[Ocean Spokojny|Oceanie Spokojnym]] w [[1768]] r. zatrzymano się na [[Tahiti]], niektórych wyspach w archipelagu [[Tuamotu]], [[Samoa]], [[Vanuatu]] ([[Nowe Hebrydy]]), [[Wyspy Salomona|Wyspach Salomona]] i [[Nowa Gwinea|Nowej Gwinei]]. Podróż zakończyła się w [[Saint-Malo]]. Zasłynął w całej Europie dzięki romansowi z władczynią Tahiti.
 
W czasie wojny [[Anglia|Anglii]] z [[Hiszpania|Hiszpanią]] przeszedł na służbę hiszpańską i dowodził artylerią na [[Gibraltar]]ze. Od [[1779]]<ref name="NS"></ref> mieszkał w [[I Rzeczpospolita|Polsce]], przyjaźnił się z królem [[Stanisław August Poniatowski|Stanisławem Augustem Poniatowskim]]. Ożenił się z [[Karolina Gozdzka|Karoliną Gozdzką]] rozwiedzioną z [[Janusz Modest Sanguszko|Januszem Sanguszką]], właścicielką posiadłości ''na ogromnych wzgórzach, w miasteczku Aleksandrji, zaraz obok koszar kadeckich króla Stanisława'', znanej później jako [[Dynasy]] od jego nazwiska. Na tym terenie wybudował pałac podziwiany przez mieszkańców Warszawy<ref name="NS"></ref>.Z okazji ślubu, który odbył się 14 września [[1780]] w kaplicy zamkowej w obecności króla, [[Adam Naruszewicz]] napisał wiersz ''Na wesele książęcia de Nassau z księżną z Gozdzkich Sanguszkową''. Wiersz ten, wydany przez ''drukarnię nadworną'' kosztował ''grosz srebrny''. Oto fragmenty tego mało znanego wiersza<ref name="NS"></ref> (pisownia oryginalna):
{{Cytat|Gdzie dawczym życia pędem zdrój wytryska,
: Krzepiąc dni ludzkie szklannemi okowy;
Linia 22:
W [[1782]] brał udział w walkach połączonych flot francuskiej i hiszpańskiej o angielski [[Gibraltar]]. Wsławił się wtedy jako dowódca pływającej baterii artyleryjskiej, atakując brzeg od strony morza. Król hiszpański [[Karol III Hiszpański|Karol III]] dał mu za to ''trzy miliony reałów w ładunkach okrętowych'', mianował go generałem-majorem wojsk hiszpańskich i przyznał tytuł ''granda hiszpańskiego pierwszej klasy''<ref name="NS"></ref>.
 
W czerwcu [[1784]] r.rozpoczął otrzymałpodróż obywatelstwo[[Dniestr|Dniestrem]] polskiedo i[[Morze szlachectwo.Czarne|Morza BadałCzarnego]], badał spławność [[Dniestr]]urzeki i opracował jej dobre mapy hydrograficzne rzeki, pierwsze tego typu mapy w Polsce. Dotarł do [[Stambuł]]u orazgdzie próbował organizować polski handel morski na [[Morze Czarne|Morzu Czarnym]]. W tymże roku brał udział w pracach [[Sejm grodzieński|sejmu grodzieńskiego]] jako ''arbiter'' (słuchacz, nie poseł). 23 października król przedstawił sejmowi propozycje [[indygenat]]u dla kilku rodów, w tym i Nassau-Siegen. Po pomyślnym dla niego głosowaniu wyszedł z izby poselskiej i po chwili powrócił ''wdział na się z wierzchu kontusz papuziego, czyli zielonego koloru z wyłogami czarnemi, a pod spód żupan biały. Do boku szablę polską przywiesił''<ref name="NS"></ref>.
 
W [[1786]] przybył do [[Imperium rosyjskie|Rosji]] i poznał [[Grigorij Potiomkin|Potiomkina]], brał udział w [[1787]] w przygotowaniach do wyprawy carycy [[Katarzyna II Wielka|Katarzyny]] na południe i w czasie [[VI wojna rosyjsko-turecka|kolejnej wojny rosyjsko-tureckiej]] wstąpił na służbę rosyjską. Dowodził flotą rosyjskich [[galera|galer]] i rozgromił flotę turecką na Oczakowskim Limanie. Konflikt z Potiomkinem w sprawie obsady [[Oczaków|Oczakowa]] zmusił go do wyjazdu do [[Sankt Petersburg]]a, skąd jako rosyjski agent wyjechał do Hiszpanii i Francji z misją zbadania możliwości zawarcia sojuszu pomiędzy Rosją, [[Austria|Austrią]], [[Wielka Brytania|Wielką Brytanią]] i Hiszpanią. Misja nie zakończyła się sukcesem i już w latach [[1789]] i [[1790]] brał czynny udział w [[Wojna rosyjsko-szwedzka (1788-1790)|wojnie przeciw Szwecji]], gdzie oprócz kilku zwycięskich bitew w 1790 doznał porażki, a jego flotę rozgromili Szwedzi w zatoce pod [[Wyborg]]iem zdobywając 46 galer. W wyniku tej klęski opuścił służbę rosyjską.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Karl_von_Nassau-Siegen”