Południk Struvego: Różnice pomiędzy wersjami

'''Południk Struvego''' (26°43′12.61″E – długość obserwatorium w [[Tartu]]) – sieć [[Triangulacja (geodezja)|triangulacyjnych]] [[reper|punktów pomiarowych]], ciągnąca się od [[Fulenes]] na przedmieściach [[Hammerfest]] na [[Przylądek Północny|Przylądku Północnym]] (70° 40' 11" N, 23° 38' 48" E) do [[Stara Nekrasiwka|Starej Nekrasiwki]] niedaleko [[Izmaił]]u nad [[Morze Czarne|Morzem Czarnym]] (45° 20' 48" N, 28° 55' 48" E).

Południk Struvego rozciąga się na długości 2821,833 km i przebiega aktualnie przez 10 państw: Składa się z 265 głównych punktów pomiarowych, tworzących 258 [[trójkąt triangulacyjny|trójkątów triangulacyjnych]], oraz 60 punktów dodatkowych.

Powstał w latach [[1816]]–[[1852]], na terenie ówczesnej unii Szwecji i Norwegii oraz Rosji, pod nadzorem rosyjskiego naukowca [[Friedrich Georg Wilhelm von Struve|Friedricha Georga Wilhelma von Struve]] i rosyjskiego oficera [[Carl Tenner|Carla F. Tennera]]. Służył do określenia (pomiaru) dokładnego kształtu i rozmiarów [[Ziemia|Ziemi]]. Pierwszy punkt znajduje się w obserwatorium w '''[[Tartu]]''' (polski [[Dorpat]]) na terenie dzisiejszej Estonii.