Franz Halder: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
== Konflikt z Hitlerem a dymisja == Późnym latem i wczesną jesienią 1942 roku nastąpiło przesilenie długotrwałego konfliktu generała Haldera z Hitlerem. Wódz zarzucał mu tak jak i całemu sztabowi, tch |
||
Linia 23:
Zmarł [[2 kwietnia]] [[1972]] roku w [[Aschau im Chiemgau|Aschau]] ([[Bawaria]]).
== Konflikt z Hitlerem a dymisja ==
Późnym latem i wczesną jesienią 1942 roku nastąpiło przesilenie długotrwałego konfliktu generała Haldera z Hitlerem. Wódz zarzucał mu tak jak i całemu sztabowi, tchórzostwo oraz brak energii. Tymczasem zarówno Generał Halder jak i sam Hitler mieli odmienne zdanie na temat prowadzenia wojny. Hitler opierał swoją taktykę na ciągłym ataku i fanatycznej obronie każdej piędzi ziemi. Z kolei generał Halder reprezentował opinię doświadczonych oficerów stanowiących pewną opozycję dla obłąkańczych planów Fuhrera. Dostrzegał niebezpieczeństwo które Hitler potrafił tylko ignorować.
Gdy jako szef sztabu armii Franz Halder zaczął protestować przeciwko działaniom prowadzącym do samozagłady, Hitler usunął go ze stanowiska. Dopiero gdy później niemiecka 6 armia została odcięta i Rzesza właśnie miała stracić 250 000 ludzi, Erich von Manstein zdołał zyskać od Hitlera zgodę na względną swobodę działania, dzięki czemu zdołał ocalić całe południowe skrzydło wojsk, kóremu również groziło zniszczenie. Tymczasem pod Stalingradem trwała agonia niemieckiej 6 armii pod dowództwem Friedricha von Paulusa winę ponosił Hitler, który później tłumaczył poświęcenie 6 armii jako: "konieczność poświęcenia życia dla ratowania Niemiec".
Po tej bitwie Niemcy straciły inicjatywę w Rosji. Hitler już nigdy później nie zdołał zgromadzić sił wystarczających do uzyskania przewagi. Pomimo heroicznych wysiłków żołnierzy z własnej winy Hitler był już skazany na nieuniknione zniszczenie całej niemieckiej armii wschodniej i upadek reżimu.
Zanim jednak nastąpła klęska pod Stalingradem już w trakcie bitwy doszło do kulminacyjnego stacia Hitlera z generałem Halderem. Gdy Halder przedstawił dowody na to , że Związek Radziecki formuje nowe armie 1 500 000 ludzi na północ od Stalingradu i 500 000 na południowym Kaukazie - Hitler z pianą na ustach rzucił się na niego, wrzescząc, że zabrania takiej "idiotycznej gadaniny" w swojej obecności. Tymczasem Halder który miał wygląd i sposób bycia belfra, zaczął mu cierpliwie tłumaczyć, co może się stać gdy nowe radzieckie armie odwodowe zaatakują nadmiernie rozciągnięte flanki stalingradzkiego klina. Hitler dla którego Stalingrad stawał się nową obsesją ponownie stracił panowanie nad sobą rzucił się na Haldera po czym zerwał z jego munduru insygnia i krzyż żelazny. 24 Września 1942 roku Hitler pozbawił go stanowiska i przeniósł generała Haldera do grupy oficeró bez przydziału. Nowym szefem sztabu został generał Kurt Zeitzler, człowiek czynu i specjalista od broni pancernej. Zeitzler jednak nie zrobił nic by ratować 6 armię, Hitler liczył że to oficer który będzie bez oporu wykonywać jego szalone plany i rozkazy.
Fuhrer swierdził że na kłótnie z Halderem stracił mnóstwo energii. Armia - powiadał - nie potrzebuje już technicznej sprawności. Niezbędna zaś jej jest "poświata narodowosocjalistycznych przekonań", a tego nie dostrzegał u podwładnych jemu oficerów. Dla każdego normalnego oficera był to jednak czysty obłęd. Feldmarszałęk von Manstein napisał "dalekowzroczny przywódca od razu zorientowałby się że zmasowanie wszystkich niemieckich sił ofensywnych w Salingradzie i wokół niego bez odpowiedniego zabezpieczenia skrzydeł stawiało je w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Groziło im okrążenie gdy tylko nieprzyjaciel zdoła przebić się przez sąsiednie odcinki frontu.
Tymczasem Hitler z uporem maniaka utrzymywał że nieprzyjaciel został rozbity i nigdy już nie stanie na nogi. Ignorował dowody wskazujące coś wręcz przeciwnego i gotów był pozbawić dowództwa każdego oficera, który nie osiągnął wyznaczonego celu, choćby był to cel całkowicie nierealny - lub dowódcę który po prostu chciał się wycofać na dogodniejsze do obrony pozycje.
{{DEFAULTSORT:Halder Franz}}
| |||