Chōshū (domena feudalna): Różnice pomiędzy wersjami

Chōshū, od czasu zapoczątkowanych w [[645]] tzw. reform ery [[Taika]], rozkwitało pod rządami [[Ród Ōuchi|rodu ŌuchichŌuchi]]. W [[Kamakura (okres)|okresie Kamakura]] ([[1192]]–[[1333]]) Chōshū przeszło w ręce [[Ród Mōri|rodu MōrichMōri]]. [[Epoka Edo|Okres rządów Tokugawów]] ([[1603]]–[[1867]]), mimo bezprzykładnego w dziejach świata wieloletniego pokoju, charakteryzował stale pogłębiający się kryzys gospodarczy, który nie ominął również hanu Chōshū. W latach trzydziestych XIX wiekuw. jego zadłużenie dwukrotnie przewyższało jego roczny produkt brutto. Jedną z przyczyn kryzysu były nawiedzające Chōshū powodzie, powodujące gwałtowny deficyt ryżu, a niekiedy i głód.

Wprowadzone w 1840okresie [[Meiji]] reformy przyniosły jednak poprawę i na początku drugiej połowy XIX wieku han Chōshū stał się centrum głosicieli hasła „czcić cesarza, przepędzić barbarzyńców“ (sonnō -jōi 尊王攘夷), a następnie ruchu na rzecz obalenia [[bakufu]] (tōbaku -undō 討幕運動). W 1864 doszło w [[Kioto]] do starcia samurajów hanu Chōshū z lojalnymi wobec [[siogun]]a wojskami [[Aizu]] i [[Satsuma|Satsumy]] (tzw. incydent Kinmon - Kinmon no hen 禁門の変). W tym samym roku siogun zorganizował ekspedycję karną przeciw Chōshū (Chōshū -seibatsu 長州征伐 lub Chōshū -seitō 長州征討). Zakończyła się ona kapitulacją hanu. W 1865 skłonni do kompromisu z bakufu urzędnicy hanowi zostali odsunięci od władzy (Odnowaodnowa Chōshū - Chōshū -ishin 長州維新). W 1866 siogun ogłosił kolejną ekspedycję karną przeciw Chōshū. Tym razem zakończyła się ona jednak porażką bakufu. W tym samym 1866 doszło do zawiązania sojuszu między dotychczas wrogimi wobec siebie hanami Satsuma i Chōshū (Satchō -dōmei 薩長同盟, zwanego także Satchō -meiyaku 薩長盟約 lub Satchō-rengō 薩長連合). Rezultatem presji połączonych sił Satsumy i Chōshū na bakufu był zwrot uprawnień politycznych cesarzowi przez 15. sioguna Tokugawów, Yoshinobu w 1867 (taisei -hōkan 大政奉還) i przywrócenie władzy cesarskiej 3 stycznia [[1868]] (ōsei -fukko 王政復古).