Układ bodźcotwórczo-przewodzący serca: Różnice pomiędzy wersjami

Źródłem pobudzeń elektrycznych w mięśniu sercowym, są wyspecjalizowane komórki rozrusznikowe (zlokalizowane w węźle zatokowo-przedsionkowym i węźle przedsionkowo-komorowym), które mają następującą cechę, że ich [[potencjał spoczynkowy]] nie jest stały (jak w komórkach roboczych mięśnia sercowego) tylko ulega spontanicznie i samoistnie podwyższeniu (co bywa nazywane ''powolną spoczynkową [[Depolaryzacja (biologia)|depolaryzacją]]''), aż do osiągnięcia [[potencjał progowy|potencjału progowego]], co wiąże się z wytworzeniem [[potencjał czynnościowy|potencjału czynnościowego]] i powstaniem pobudzenia szerzącego się wzdłuż przebiegu układu bodźcoprzewodzącego, a następnie roboczego mięśnia komór, co przejawia się wystąpieniem skurczu serca. Następnie cały cykl powtarza się.

 

 

Komórki węzła zatokowo-przedsionkowego, tzw. '''komórki P''', są wrzecionowate, mniejsze od przeciętnych kardiomiocytów, o słabo kwasochłonnej cytoplazmie (stąd nazwa komórek P, od angielskiego pale, blady).

{{hmed}}

 

[[Kategoria:Anatomia serca]]