Hair (film): Różnice pomiędzy wersjami

Wyreżyserowanie "Hair" było, jak sam stwierdzał w wywiadach, jego marzeniem od [[1967]], gdy zobaczył [[broadway]]owską wersję musicalu. Mógł go zrealizować dopiero po ogromnym sukcesie "[[Lot nad kukułczym gniazdem|Lotu nad kukułczym gniazdem]]". Oba filmy, mimo że odmienne w formie, mają zresztą ze sobą wiele wspólnego, chociażby głównego bohatera, nieprzystosowanego do rzeczywistości, który nie do końca rozumie, że w [[społeczeństwo|społeczeństwie]] istnieją granice, których przekroczenie okazuje się tragiczne w konsekwencjach. Forman jednak daje widzom nadzieję. W "Locie..." jest nią zachowanie i postać Indianina uciekającego z zakładu psychiatrycznego, a w "Hair" tłumy gromadzące się pod [[Biały Dom|Białym Domem]].

 

{|

|-

|}

Z [[Oklahoma|Oklahomy]] do [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] przyjeżdża Claude Bukowski ([[John Savage]]), by zaciągnąć się do wojska i wyjechać do [[Wietnam]]u. W Central Parku napotyka grupkę [[ruch hippisowski|hippisów]], którzy wciągają go w swój wyidealizowany świat. W międzyczasie zakochuje się w tajemniczej, pięknej nieznajomej ([[Beverly D'Angelo]]), a nowo poznani przyjaciele pomagają mu w odszukaniu jej. Dla Bukowskiego jednak, mimo zakochania się, ważniejszy jest obowiązek. Wstępuje do [[armia|armii]], gdzie przechodzi przeszkolenie dla żołnierzy wyjeżdżających do [[Wietnam]]u. Berger wpada na pomysł, by odwiedzić kolegę, więc [[Nowy Jork|nowojorscy]] hippisi (George, Jeannie, Hud i Woof) oraz Sheila wyruszają do [[Nevada|Nevady]], gdzie realizują pomysł spotkania. Claude nie może jednak opuścić jednostki, nie pozwala mu na to jego poczucie obowiązku i dyscypliny. Dlatego Berger, nie zdając sobie sprawy z realiów wojskowych, postanawia go zastąpić. Gdy Bukowski spotyka się z pozostałymi osobami, a wśród nich Sheilą, którą kocha, w jednostce ogłoszony zostaje [[alarm bojowy]] i natychmiastowy wylot do Wietnamu. Berger, zagubiony w obcym dlań otoczeniu, usiłuje wyplątać się z nieporozumienia, które sam wywołał, ale nikt nie zwraca na niego uwagi. Przy akompaniamencie finałowej piosenki ''Let the Sunshine In'' rzędy żołnierzy – a między nimi Berger – wmaszerowują na pokłady samolotów transportowych i odlatują do Wietnamu. Bukowski spóźnia się na lotnisko i zostaje w kraju. Ostatnie ujęcia filmu pokazują grupkę przyjaciół zabitego w Wietnamie Bergera gromadzących się wokół jego grobu na [[Waszyngton|waszyngtońskim]] [[Narodowy Cmentarz w Arlington|Cmentarzu Narodowym Arlington]] i rosnący tłum hippisów tańczących przed [[Biały Dom|Białym Domem]] w rytm muzyki wielokrotnie powtarzanego [[refren]]u ''Let the sunshine – let the sunshine in'' ("wpuśćcie słońce, pozwólcie świecić słońcu").

 

== Obsada ==