Wersja z 22:43, 19 sty 2010 edytuj WTM (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 152 910 edycji m styl: 'waga' to określenie potoczne masy lub ciężaru, niewłaściwe w encyklopedii ← poprzednia edycja		Wersja z 17:02, 2 lut 2010 edytuj anuluj edycję Dasio11 (dyskusja \| edycje) 16 edycji m lit. Singerów -> Stingerów następna edycja →
Linia 17: == Użycie == Bojowy debiut ~~Singerów~~Stingerów miał miejsce w [[1982]] roku podczas [[Wojna o Falklandy-Malwiny\|wojny o Falklandy]]. Żołnierze brytyjskich oddziałów specjalnych [[SAS]] posiadali sześć wyrzutni, jednak znali tylko uproszczoną instrukcję ich użycia (komandosi przeszkoleni w ich użyciu zginęli w katastrofie śmigłowca z 19 maja). Pomimo to, 21 maja podczas [[operacji Sutton]] udało się im zestrzelić szturmowego [[IA-58A Pucara]].<ref>{{cytuj stronę\| url = http://www.naval-history.net/F44airbattles.htm \| tytuł = BATTLE ATLAS of the FALKLANDS WAR 1982 - by Land, Sea and Air \| data dostępu = 24 grudnia 2009\| autor = Gordon Smith\| opublikowany = \| praca = \| data = \| język = en}}</ref> Tydzień później (30 maja) k. Mount Kent strącili ze Stingera argentyński śmigłowiec [[Aérospatiale Puma\|SA-330 Puma]].<ref>{{cytuj stronę\| url = http://en.mercopress.com/2002/04/12/argentine-puma-shot-down-by-american-stinger-missile#prof \| tytuł = Argentine Puma shot down by american “Stinger” missile.\| data dostępu = 24 grudnia 2009\| autor = \| opublikowany = \| praca = \| data = April 12th 2002\| język = en}}</ref> Światowa "kariera" Stingera rozpoczęła się w czasie [[Radziecka interwencja w Afganistanie\|wojny w Afganistanie]], gdzie wyrzutnie trafiły w ramach amerykańskiej [[operacja Cyclone\|operacji Cyklon]]. 26 września [[1986]] po raz pierwszy użyto ich w walce, zestrzeliwując dwa szturmowe śmigłowce [[Mi-24]] w rejonie bazy lotniczej w [[Dżalalabad\|Dżalalabadzie]] (odbyło się to pod nadzorem agentów [[CIA]]). Wystrzelono wtedy trzy rakiety, z czego dwie trafiły – był to więc znakomity wynik w porównaniu z rezultatami osiąganymi wcześniej przy użyciu analogicznego sprzętu produkcji radz. ([[Strzała-2\|Strieła-2]]) i bryt. (Blowpipe). Już po paru tygodniach radzieccy piloci zdali sobie sprawę, że muszą stawić czoło nowemu zagrożeniu. Co więcej zagrożony został czynnik, który do tej pory decydował o ich przewadze – panowanie w powietrzu. Linia 27: Zdaniem wielu ekspertów, jedną z głównych przyczyn niepowodzeń radzieckich w Afganistanie były wysokie straty w ludziach i sprzęcie, których powodem było m. in. posiadanie przez [[mudżahedini\|mudżahedinów]] broni przeciwlotniczej w postaci Stingerów. Możliwość stosunkowo skutecznego atakowania celów powietrznych była do końca działań bojowych poważnym atutem partyzantów. Wczesną jesienią [[1986]], tuż przed pojawieniem się Stingerów, wojna wydawała się pogrążać w impasie. Wielu zachodnich analityków uważało, że zwycięstwo jest poza zasięgiem mudżahedinów. Lecz po otrzymaniu Stingerów partyzanci odzyskali inicjatywę taktyczna, co w dużym stopniu miało wpływ na bieg wojny. W lutym [[1993]] przedstawiciele prezydenta Czeczenii [[Dżochar Dudajew\|Dżohara Dudajewa]] prowadzili w Londynie negocjacje w sprawie zakupu 2 tys. wyrzutni Stinger dla sił zbrojnych republiki. Ostatecznie do transakcji nie doszło z powodu zmordowania czeczeńskich reprezentantów. Jednak kilka przemyconych wyrzutni, znajdowało się na wyposażeniu bojowników podczas [[I wojna czeczeńska\|I wojny czeczeńskiej]]. Jedna z nich została użyta w Groznym w sierpniu [[1996]] przeciwko rosyjskim samolotom. Wystrzelono dwie rakiety, jednak obydwie chybiły na skutek nieumiejętnego posługiwania się tą bronią przez czeczeńską obsługę.<ref>Mirosław Kuleba, ''Imperium na kolanach. Wojna w Czeczeni 1994-1995''. Warszawa 1998.</ref> == Zobacz też ==

FIM-92 Stinger: Różnice pomiędzy wersjami