Filip III Dobry: Różnice pomiędzy wersjami

Z pomocą swojego nowego sojusznika Filip zdobył Montreau i zabrał ciało swojego ojca do katedry w [[Dijon]]. Jako par Francji chciał również dochodzić sprawiedliwości na zabójcach swojego ojca przed Łożem Sprawiedliwości paryskiego Parlamentu, ale bezskutecznie. W [[1422]] r. zmarli królowie Henryk V i Karol VI. Delfin Karol został uznany przez armaniaków królem Karolem VII. Anglicy i Burgundczycy uznali królem Francji [[Henryk V Lancaster|Henryka VI]], jedynego syna Henryka V, kilkumiesięczne niemowlę. Regentem Francji w jego imieniu został jego stryj, [[Jan Lancaster, 1. książę Bedford]]. Nawiązał on współpracę z Filipem III, umocnioną w [[1423]] r. małżeństwem Bedforda z siostrą Filipa, Anną.

 

 

Jednak działalność Joanny tchnęła nowego ducha w stronnictwo armaniaków, które zaczęło odnosić sukcesy. Książę Bedford musiał w końcu zaprzestać podbojów i ratować co się da z angielskich posiadłości na kontynencie. Wraz z porażkami Anglików słabła lojalność księcia Burgundii. W [[1435]] r. Filip podpisał traktat w [[Arras (Pas-de-Calais)|Arras]], w którym uznawał Karola VII królem Francji i na powrót stawał się jednym z parów Królestwa. Na mocy porozumień jeszcze w tym samym roku zaatakował [[Calais]]. Sojusz burgundzko-angielski został ostatecznie zerwany w [[1439]] r. W [[1440]] r. Filip zapłacił okup za swojego kuzyna, księcia [[Charles d'Orléans|Karola Orleańskiego]], który przebywał w angielskiej niewoli od [[Bitwa pod Azincourt|bitwy pod Azincourt]] w [[1415]] r.