Gian Lorenzo Pappacoda: Różnice pomiędzy wersjami

 

==Życiorys==

Pappacoda przybył do [[Polska|Polski]] po śmierci [[Władcy Polski|króla polskiego]] [[Zygmunt I Stary|Zygmunta I Starego]], męża królowej Bony. Był zaufanym współpracownikiem królowej, nieustannie rywalizującym z innymi dworzanami. W okresie pobytu królowej na [[Mazowsze|Mazowszu]] był odpowiedzialny za jej skarbiec.

 

Nieustannie namawiał Bonę do powrotu w rodzinne strony. Okazja taka nadażyła się w [[1556]], kiedy to królowa zniechęcona postępowaniem syna - [[Zygmunt II August|Zygmunta Augusta]] i jego nieszczęśliwemu małżeństwu z [[Katarzyna Habsburżanka|Katarzyną Habsburżanką]], wyjechała, jak się później okazało, na zawsze do Italii.

 

Rok później, w [[listopad]]zie [[1557]], za namową [[Habsburgowie|Habsburgów]], Pappacoda sfałszował [[testament]] królowej, a następnie - [[18 listopada]] tegoż roku, ją otruł. Królowa zmarła następnego dnia - [[19 listopada]] [[1557]] na zamku w Bari. Pappacoda nie zadbał o godny pochówek Bony. Dopiero jej córka [[Anna Jagiellonka (1523-1596)|Anna Jagiellonka]], wystawiła królowej [[barok]]owe [[mauzoleum]] w Bazylice św. Mikołaja w Bari.

 

Po otruciu królowej Bony został wytoczony proces sądowy przeciwko Pappacodzie. Został on jednak przerwany z inicjatywy [[Władcy Hiszpanii|króla hiszpańskiego]] [[Filip II Hiszpański|Filipa II Habsburga]], który nadał Gianowi Lorenzowi tytuł [[Margrabia|margrabiego]] [[Capurso]] i starostwo zamku Bari z roczną pensją.

 

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa, zawartego [[23 czerwca]] [[1560]] w [[Toledo (Hiszpania)|Toledo]] z Cateriną de Alarcon y Mendoza nie doczekał się potomstwa. [[5 marca]] [[1566]] w [[Neapol]]u poślubił

Giovannę de Lannoy. Z tego małżeństwa doczekał się trójki dzieci: