|
'''Andrzej Wróblewski''' (ur. [[15 czerwca]] [[1927]] w [[Wilno|Wilnie]], zm. [[23 marca]] [[1957]] w [[Tatry|Tatrach]]) – polski [[malarstwo|malarz]] i [[Pracownicy_uczelni#Pracownicy_dydaktyczni|pracownik dydaktyczny]] [[Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie|Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie]].
===Biografia===
UrodziłBył się w 15 czerwca 1927 roku w [[Wilno|Wilnie]] jako synsynem profesora prawa, rektora [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Wileńskiego]], [[Bronisław Wróblewski|Bronisława Wróblewskiego]] i artystki-grafika [[Krystyna Wróblewska|Krystyny z domud. Hirschberg]]. Od najmłodszych lat przejawiał talent artystyczny. Uczęszczał do Liceum im. Króla [[Zygmunt August|Zygmunta Augusta]] w Wilnie, podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] brał udział w [[tajne nauczanie|tajnych kompletach]]. 26 sierpnia [[1941 roku]] w trakcie domowej rewizji przeprowadzonej przez hitlerowców umarł na atak serca ojciec artysty. 14-letni wówczas AndrzejWróblewski był tego świadkiem. Matka była jego pierwszym nauczycielem sztuki. Uczyła go techniki drzeworytnicznej- pod jej kierunkiem wykonał swoje pierwsze grafiki (prace "Memento mori - Czaszka"). Na początku [[1945]] Krystyna Wróblewska razem z dziećmi (miał starszego brata Jerzego) opuściła Wilno i przeniosła się do [[Kraków|Krakowa]]. Tam Wróblewski zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na dwu kierunkach jednocześnie: historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych.
Matka była jego pierwszym nauczycielem sztuki. Uczyła go techniki drzeworytnicznej- pod jej kierunkiem wykonał swoje pierwsze grafiki (prace "Memento mori - Czaszka").
Na początku 1945 roku Krystyna Wróblewska razem z dziećmi (Andrzej miał starszego brata Jerzego) opuściła Wilno i przeniosła się do Krakowa. Tam Andrzej zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na dwu kierunkach jednocześnie: historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych.
W [[1947 roku]] wraz z grupą warszawskiej i krakowskiej ASP wyjechał do [[Holandia|Holandii]] na trzymiesięczne stypendium, w ramach wymiany zorganizowanej przez Międzynarodowy Związek Studentów. Udało mu się przedłużyć pobyt za granicą o kolejne trzy miesiące - zwiedził wtedy najważniejsze holenderskie miasta: [[Amsterdam]], [[Haga|Hagę]], [[Rotterdam]], podróżował przez [[Dania|Danię]], [[Szwecja|Szwecję]], północne [[Niemcy]], w drodze powrotnej zwiedził również [[Norymberga|Norymbergę]] i [[Praga|Pragę]].
W [[1948]] r. ukończył historię sztuki na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], a w [[1952]] r. [[Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie|Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie]], gdzie nauczali go m.in. [[Zbigniew Pronaszko]], [[Jerzy Fredkowicz]], [[Hanna Rudzińska-Cybis]]. W [[1947]] r. przebywał kilka miesięcy w [[Holandia|Holandii]]. W 1948 zadebiutował w Krakowie na [[I wystawa sztuki nowoczesnej|I Wystawie Sztuki Nowoczesnej]]. Pracował jako asystent na ASP w Krakowie gdzie był twórcą [[Grupa samokształcenia|Grupy Samokształcenia]], do której należeli m.in. [[Andrzej Wajda]] i [[Przemysław Brykalski]]. Powstanie tej grupy było pierwszym zanegowaniem estetyki [[koloryści|kolorystów]]. Uprawiał krytykę artystyczną na łamach czasopism: "[[Przegląd Artystyczny]]", "[[Twórczość]]", "[[Gazeta Krakowska]]".
Zmarł idąc [[Droga Oswalda Balzera|Drogą Oswalda Balzera]] w [[Tatry|Tatrach]], prawdopodobnie na zawał serca. Zwłoki znaleziono na poboczu zaśnieżonej drogi między [[Toporowa Cyrhla|Toporową Cyrhlą]] a [[Zazadnia|Zazadnią]]. Pochowany został na [[Cmentarz Salwatorski|Cmentarzu Salwatorskim]] w [[Kraków|Krakowie]].
===Twórczość===
Od 1947 r. głównym tematem jego malarstwa był człowiek, ale wykonywał także prace eksperymentalne, inspirowane [[socrealizm]]em i [[Abstrakcja (sztuka)|abstrakcyjne]]. Ulubione techniki to [[malarstwo olejne]], [[gwasz]], [[rysunek|rysunki]], [[grafika]] (w tym [[monotypia]]). W twórczości Wróblewskiego widać zadumę nad człowiekiem i jego losem, a także dramatyzm będący reminiscencją jego wojennych przeżyć (cykl "Rozstrzelania" 1948-1949). Na początku lat 50. malował obrazy w stylistyce [[socrealizm]]u ("Fajrant w Nowej Hucie" 1953).
Do swojej dawnej stylistyki wrócił po 1955 r. W okresie tym tworzył sugestywne, metaforyczne obrazy, nawiązujące do codzienności ("Kolejka trwa", "Szofer" 1956 r). Twórczość ostatnich lat Wróblewskiego cechuje profetyczna obsesja związana ze śmiercią ("Ukrzesłowienie II", "Nagrobki", "Cień Hiroszimy I" 1957). ▼W twórczości Wróblewskiego widać zadumę nad człowiekiem i jego losem, a także dramatyzm będący reminiscencją jego wojennych przeżyć (cykl "Rozstrzelania" 1948-1949).
Na początku lat 50. malował obrazy w stylistyce [[socrealizm]]u ("Fajrant w Nowej Hucie" 1953 r.).
▲Do swojej dawnej stylistyki wrócił po 1955 r. W okresie tym tworzył sugestywne, metaforyczne obrazy, nawiązujące do codzienności ("Kolejka trwa", "Szofer" 1956 r.).
Twórczość ostatnich lat Wróblewskiego cechuje profetyczna obsesja związana ze śmiercią ("Ukrzesłowienie II", "Nagrobki", "Cień Hiroszimy I" 1957 r.)
== Linki zewnętrzne ==
| 