|
==Wojna z Herodem Antypasem==
Herod Antypas żył w małżeństwie z córką Aretasa IV już od dłuższego czasu. Jednak gdy w [[27]] wpadł w zgubne zauroczenie do swojej szwagierki, [[Herodiada|Herodiady]], postanowił ją przenieść do swojego domu a oddalić córkę Aretasa. Gdy jego żona dowiedziała się o tym, poprosiła męża aby wysłał ją do [[Macheront]]u (twierdzy leżącej na pograniczu terenów podległych Herodowi i Aretasowi) zanim zorientował byzorientowałby się, że już wie o wszystkim, nie zdradzając się zupełnie ze swymi zamiarami. Nic nie podejrzewający Antypas wysłał ją tam, a po przybyciu na miejsce (już wcześniej bowiem przekazała wiadomość o tym do Macherontu, który znajdował się na terenie podległym jej ojcu) zastała wszystko przygotowane do drogi do [[Arabia|Arabii]] i w krótkim czasie dostała się do ojca, któremu opowiedziała o zamysłach Antypasa:. toTo był początek ich wzajemnej wrogości zaostrzonej jeszcze sporem o granicę ziemi [[Gamla|Gamalickiej]].
Obaj ściągnęli wojsko i rozpoczęli wojnę prowadzoną przez podległych im dowódców. W bitwie stoczonej w zimie [[36]]/[[37|37 n.e.]] Herod Antypas utracił całe wojsko, gdyż został zdradzony przez zbiegów, którzy wprawdzie pochodzili z tetrarchii [[Filip Tetrarcha|Filipa]], lecz służyli na żołdzie Heroda. Zostałby z pewnością obalony, gdyby nie ingerencja Rzymu:. byłoByło to wbrew rzymskim interesom by pozwolić na rozszerzenie potęgi Aretasa. Cesarz [[Tyberiusz]] rozkazał [[Lucjusz Witeliusz (ojciec)|Lucjuszowi Witeliuszowi]], gubernatorowinamiestnikowi [[Syria (prowincja rzymska)|Syrii]], aby ukarał Aretasa za jego niezależne działania. Witeliusz miał wszcząć z nim wojnę i bądź żywego i spętanego do niego przyprowadzić, bądź przesłać mu głowę zabitego. Zabrawszy dwa ciężkozbrojne [[legion]]y i pewną liczbę przynależnych żołnierzy lekkozbrojnych oraz jeźdźców przysłanych przez sprzymierzonych z Rzymianami królów, ruszył ku Petrze i dotarł do Ptolemaidy. Dalej wojsku kazał maszerować przez równinę Jezraelu. Ze względu na śmierć cesarza ([[16 marca]] [[37]]) Witeliusz odwołał z drogi wojsko i rozpuścił poszczególne oddziały na leże zimowe, przerywając tym samym akcję przeciwko Nabatejczykom.
Aretas IV zaś, gdy mu doniesiono o wyprawie wojsk Witeliusza, miał powiedzieć po zasięgnięciu wróżby z lotu ptaków, że armia Witeliusza nigdy do Petry nie dotrze, gdyż wkrótce umrze jeden z wodzów, albo ten, który nakazał rozpocząć wojnę, albo ten, który był wykonawcą jego rozkazu, albo wreszcie ten, przeciw któremu wojsko to ściągnięto.
|
