FIM-92 Stinger: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. Singerów -> Stingerów |
m →Użycie: poprawa linków |
||
Linia 19:
Bojowy debiut Stingerów miał miejsce w [[1982]] roku podczas [[Wojna o Falklandy-Malwiny|wojny o Falklandy]]. Żołnierze brytyjskich oddziałów specjalnych [[SAS]] posiadali sześć wyrzutni, jednak znali tylko uproszczoną instrukcję ich użycia (komandosi przeszkoleni w ich użyciu zginęli w katastrofie śmigłowca z 19 maja). Pomimo to, 21 maja podczas [[operacji Sutton]] udało się im zestrzelić szturmowego [[IA-58A Pucara]].<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.naval-history.net/F44airbattles.htm | tytuł = BATTLE ATLAS of the FALKLANDS WAR 1982 - by Land, Sea and Air | data dostępu = 24 grudnia 2009| autor = Gordon Smith| opublikowany = | praca = | data = | język = en}}</ref> Tydzień później (30 maja) k. Mount Kent strącili ze Stingera argentyński śmigłowiec [[Aérospatiale Puma|SA-330 Puma]].<ref>{{cytuj stronę| url = http://en.mercopress.com/2002/04/12/argentine-puma-shot-down-by-american-stinger-missile#prof | tytuł = Argentine Puma shot down by american “Stinger” missile.| data dostępu = 24 grudnia 2009| autor = | opublikowany = | praca = | data = April 12th 2002| język = en}}</ref>
Światowa "kariera" Stingera rozpoczęła się w czasie [[Radziecka interwencja w Afganistanie|wojny w Afganistanie]], gdzie wyrzutnie trafiły w ramach amerykańskiej [[operacja Cyclone|operacji Cyklon]]. 26 września [[1986]] po raz pierwszy użyto ich w walce, zestrzeliwując dwa szturmowe śmigłowce [[Mi-24]] w rejonie bazy lotniczej w [[Dżalalabad (miasto w Afganistanie)|Dżalalabadzie]] (odbyło się to pod nadzorem agentów [[CIA]]). Wystrzelono wtedy trzy rakiety, z czego dwie trafiły – był to więc znakomity wynik w porównaniu z rezultatami osiąganymi wcześniej przy użyciu analogicznego sprzętu produkcji radz. ([[Strzała-2|Strieła-2]]) i bryt. (Blowpipe). Już po paru tygodniach radzieccy piloci zdali sobie sprawę, że muszą stawić czoło nowemu zagrożeniu. Co więcej zagrożony został czynnik, który do tej pory decydował o ich przewadze – panowanie w powietrzu.
Pojawienie się na polu walki Stingerów znalazło odbicie w wielkości strat ponoszonych przez radzieckie lotnictwo. Były to jednak liczby bezwzględne – ilość przeprowadzanych ataków nie szła w parze z ich skutecznością. Przed użyciem Stingerów, w 1984 roku odnotowano 60 ataków rakietowych, w wyniku których zestrzelonych zostało 10 maszyn (16% skuteczności). W [[1985]] było to 140 ataków i 15 zestrzeleń (niecałe 11 % skuteczności). Kiedy pod koniec [[1986]] pojawiły się Stingery, odnotowano wprawdzie aż 600 ataków i znaczny wzrost strat radzieckich (100 maszyn), jednak procentowo stanowiło to zaledwie 16 %.<ref>Steven J. Zaloga, ''Berety z gwiazdami. Radzieckie wojska powietrznodesantowe'', Warszawa 2003.</ref> Pytanie czy Stinger wpłyną na losy wojny w Afganistanie poprzez swoja jakość czy po prostu ilość w jakiej był dostarczany, do dziś dnia pozostaje otwarte.
| |||