Preludium todo Nietzscheańskiej teorii nadczłowieka staje się ogłoszenie przez [[Fryderyk Nietzsche|Fryderyka Nietzschego]] śmierci boga w dziele zatytułowanym ''Wiedza Radosna''. Nietzsche wychodzi z założenia, że ludzie zabili starego boga ("Gott ist tot") nie zdając sobie z tego sprawy. Bóg został zamordowany, właściwie "zgnił", a ludzie żyją sobie dalej tak samo jak żyli. Wobec tego człowiek staje przed perspektywą nicości, poczucia bezcelowości i bezsensu istnienia. Wraca Nietzsche do tej koncepcji w najsłynniejszej chyba swojej książce- ''[[Tako rzecze Zaratustra]]''. Mędrzec Zaratustra idzie między ludzi głosząc im śmierć boga i nadejście nadczłowieka. Nadczłowiek jest czymś do czego powinno się dążyć przez pokonanie w sobie człowieka. Jest to naturalna konsekwencja "zmierzchu bożyszcz". Kiedy bowiem zabija się boga, trzeba sobie stworzyć nowego- na tym polega słabość człowieka. ''Człowiek jest czemś, co pokonanem być powinno. Cóżeście uczynili, aby go pokonać?''(''[[Tako rzecze Zaratustra|Tako rzecze...]]''. Nadczłowiek miałby być bogiem sam dla siebie. Szalony człowiek głosi w [[Wiedza Radosna|Wiedzy Radosnej]], iż ludzie zabili Boga. Z ust jego padają słowa: "Nie jestże wielkość tego czynu za wielka dla nas? Czyż nie musimy sami stać się bogami, by tylko zdawać się jego godnymi?"
Nietzscheański nadczłowiek jest obdarzony niezwykłą wolą mocy i nie ograniczają go normy moralne ustanowione przez społeczeństwo. [[Fryderyk Nietzsche|Nietzscheański]] nadczłowiek ma prawo do działania, ponieważ ma wolę i śmiałość działania.
Nadczłowiek jest u Nietzschego "prawdziwą jednostką" przeciwstawioną "człowiekowi stadnemu" czyli człowiekowi uformowanemu przez społeczeństwo i przestrzegającego społecznych norm moralnych. Jako taki jest efektem połączenie procesów ewolucji biologicznej, która uformowała człowieka "społecznego", oraz procesu rozwoju duchowego, który powołuje do życia: człowieka - jednostkę<ref>Wiktor Werner, ''Historyczność kultury. W poszukiwaniu myślowego fundamentu współczesnej historiografii'', Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2009, s. 35 - 37</ref>.
