Królestwo Wizygotów: Różnice pomiędzy wersjami

W roku [[429]] król Wandalów, Genzeryk, został wypędzony wraz ze swoim ludem do północnej Afryki. Od tego czasu Wizygoci rządzili prawie całym Półwyspem, za wyjątkiem państwa Swebów oraz [[Kraj Basków|Kraju Basków]]. W [[507]] roku, po bitwie z Frankami [[Bitwa pod Voille|pod Voille]], na skutek której Wizygoci utracili [[Akwitania|Akwitanię]], zaczelizaczęli napływać wielką falą do Hiszpanii. Do roku [[526]] Wizygoci zjednoczyli się z [[Ostrogoci|Ostrogotami]] pod [[Teodoryk Wielki|Teodorykiem Wielkim]], rządzącym z Rawenny. Stolica przeniesiona została do [[Barcelona|Barcelony]], a po krótkimniedługim okresie czasuczasie do [[Toledo]].

Władzę objął [[Leowigild]], który po śmierci swego brata [[Liuwa I|Liuwy I]] w [[571]] objął pełnię władzy. Wyraźne były jego starania o zjednoczenie królestwa oraz wzmocnienie władzy monarchy. W roku [[579]] musiał jej zdecydowanie bronić, kiedy to jego syn - [[Hermenegild]] - wzniecił bunt i postanowił przejść na katolicyzm, a tym samym porzucić tradycyjną religię plemionaplemienia Wizygotów - [[arianizm]]. Leowigild, widząc postawę ludu, wstąpił na drogę zbrojną i pokonał syna w roku [[584]]. Hermenegild został uwięziony, a później zabity. Na rok przed swą śmiercią ([[586]]) Leowigild rozprawił się w bitwie zbrojnej z królem Mironem, a państwo Swebów przestało istnieć.

Po śmierci Rekkareda na tron wstąpił jego syn [[Liuwa II]], jednak nie zagrzał tam miejsca - już w [[603]] został obalony przez [[Witeryk|Witeryka]], który też długo nie rządził, bo tylko do roku [[610]]. Od tej chwili zamachy na władzę monarszą były w królestwie Wizygotów czymś bardzo pospolitym i zapewne przyczyniły się do jego klęski w roku [[711]]. Lata [[612]]-[[621]] przypadły na okres panowania [[Sisebut I|Sisebuta I]], który to nieomal nie pozbył się zupełnie Bizantyjczyków z Półwyspu, ale jeszcze starał się upowszechnić w swym królestwie niemal religijny kult władcy (tak jak miało to miejsce w Cesarstwie). Żydom z kolei dały się we znaki jego antysemickie poglądy i szereg ustaw z nimi związanych. Walkę z Bizancjum kontynuował [[Swintil]]a ([[621]]-[[631]]). Następne pięć lat to rządy Sisenanda, kojarzonego głównie z Czwartym Synodem Toledańskim, który jednak nie zatrzymał powolnego rozkładu państwa. Bardziej zdecydowane kroki podjął [[Chindaswint]], który stanął na czele buntu i przejął władzę, odsyłając dotychczasowego króla z przystrzyżonymi włosami do klasztoru. Okres do roku [[672]] to próbapróby - często bardzo krwawakrwawe - uzdrowienia królestwa wizygockiego. Z tonu spuścił dopiero jego syn Chindaswinta - [[Rekceswint]], panujący już u boku ojca podczas jego ostatnich lat bytności na tym świecie. Ważnym wydarzeniem było ogłoszenie w roku [[654]] ''Liber Iudicum'' - czyli spisu praw, znoszącego już jakiekolwiek różnice prawne pomiędzy ludnością hispanorzymską oraz wizygocką.