Helena Rurykowiczówna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
Linia 3:
 
==Życiorys==
3 grudnia 1494 poselstwo [[Polska|polskie]] z [[kasztelan]]em wileńskim [[Aleksander Juriewicz Holszański|Aleksandrem Juriewiczem Holszańskim]] i kasztelanem [[Troki|trockim]] [[Jan Jurjewicz Zabrzeziński|Janem Jurjewiczem Zabrzezińskim]] na czele wyruszyło z Wilna po Helenę w celu wydania jej za mąż za [[Wielkie Księstwo Litewskie|wielkiego księcia litewskiego]] [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra Jagiellończyka]]. Małżeństwo to miało cementować rozejm litewsko-moskiewski<ref>Z. Wdowiszewski, ''Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce'', Kraków 2005, s. 108.</ref>. Po przybyciu Heleny na [[Litwa|Litwę]], odbył się ślub obojga 15 lutego 1495 w katedrze Świętego Stanisława w Wilnie. Nie zachowały się dane dotyczące [[posag]]u księżniczki, prawdopodobnie takowego nie było, gdyż Helena w listach do ojca wspominała dobroć męża, który wziął żonę bez posagu<ref name="Wdowiszewski">Z. Wdowiszewski, ''Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce'', Kraków 2005, s. 109.</ref>. Małżonek okazał dużą hojność wobec Heleny. 28 sierpnia 1501 Aleksander nadał żonie prawem dziedzicznym dobra [[Kniażyce]], [[Teteryn]], [[Smolniany]], [[Hradyszcze]] i [[Łosice]]. Dokumentem z 10 stycznia 1503 Helena otrzymała również zamek [[MohylewaMohylew]] ze wszystkimi należącymi do niego dobrami<ref name="Wdowiszewski" />.
 
Mimo zawarcia związku małżeńskiego z Aleksandrem, księżna pozostała w wyznaniu [[Kościół prawosławny|prawosławnym]]. Prawdopodobnie w lecie 1497 księżna zaszła w ciążę, która jednak zakończyła się poronieniem. W maju 1500 księżna poważnie zachorowała, przypuszczalnie chorobę spowodowało kolejne poronienie<ref>M. Spórna, P. Wierzbicki, ''Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego'', Kraków 2003, s. 144–145.</ref>. Po śmierci brata Aleksandra, [[Władcy Polski|króla polskiego]] [[Jan I Olbracht|Jana Olbrachta]], książę przyjechał do [[Kraków|Krakowa]] na koronację, zaś Helena przebywała w Wilnie. [[Kościół katolicki]] wyraził zgody na koronację Heleny, która była odmiennego wyznania. Przyjęła jednak oficjalnie tytuł królowej<ref name="Spórna">M. Spórna, P. Wierzbicki, ''Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego'', Kraków 2003, s. 145.</ref>.