Dominus Iesus: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
|||
Linia 1:
{{POV}}
'''''Dominus Iesus''''' (łac. "Jezus jest Panem")
Deklaracja jest przez inne niż katolicki Kościoły, Religie, a także ateizm uznawana za jeden z najbardziej kontrowersyjnych dokumentów Jana Pawła II.
Według niektórych
Powszechne przyjęcie Deklaracji okazało się inne, niż zamierzone - Deklaracja została nagłośniona przez środki masowego przekazu jako akt dotyczący przede wszystkim stosunków Kościoła katolickiego z innymi wyznaniami i religiami. Tak rozumiana Deklaracja spotkała się ze złym przyjęciem. Negatywne komentarze padły m.in. ze strony niektórych '''[[protestantyzm|Kościołów protestanckich]]''', którym Deklaracja odmawia nazwy "Kościołów", nazywając je "wspólnotami" ze względu na brak prawomocnego [[episkopat]]u i [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]]; oraz ze strony przedstawicieli '''ateistów''' i '''religii niechrześcijańskich''', którzy mogli wnioskować, że dialog z nimi jest tylko częścią akcji ewangelizacyjnej, np. ze względu na poniższy cytat:
{{cytat|Sprzeciwia się więc wierze Kościoła teza o ograniczonym, niekompletnym i niedoskonałym charakterze objawienia Jezusa Chrystusa, które rzekomo znajduje uzupełnienie w objawieniu zawartym w innych religiach. Najgłębszym uzasadnieniem tej tezy miałby być fakt, że prawda o Bogu nie może jakoby zostać pojęta i wyrażona w swej całości i pełni przez żadną historyczną religię, a więc także przez chrześcijaństwo, a nawet przez Jezusa Chrystusa.}}
Deklaracja została przygotowana w latach [[1998]]-[[2000]], a potrzeba jej opublikowania wyniknęła z sytuacji Kościoła w [[Azja|Azji]], szczególnie zaś w [[Indie|Indiach]]. W [[teologia|teologii]] [[kościół katolicki|Kościoła katolickiego]] na świecie, zwłaszcza w Azji, pojawiły się bowiem poglądy relatywizujące znaczenie chrześcijańskiego [[Objawienie|Objawienia]] - uznające je nie za źródło i istotę wiary chrześcijańskiej, lecz tylko (w pewnym uproszczeniu) za mit, ewentualnie tylko za część prawdy o [[Bóg|Bogu]]. Pogląd ten ukształtował się pod wpływem wielokulturowego i wieloreligijnego otoczenia, w którym działa Kościół w krajach Azji, szczególnie w Indiach, oraz pod wpływem światopoglądowego [[relatywizm]]u i [[indyferentyzm]]u współczesnych społeczeństw wysoko rozwiniętych.
Linia 17 ⟶ 16:
* tylko wiara katolicka zawiera prawdę absolutną w pełni,
* święte księgi innych religii nie są objawieniem tej prawdy, a mogą co najwyżej zawierać jej elementy,
* Jezus Chrystus nie był tylko jednym z proroków, lecz Synem Bożym, którego śmierć na krzyżu odkupiła ludzkość w sposób zupełny (tzn. do odkupienia nie są potrzebne żadne inne formy działania Bożego, w szczególności zawarte w innych wyznaniach),
* Boży plan zbawienia obejmuje wszystkich ludzi,
* Królestwo Boże nie może zostać urzeczywistnione bez Kościoła.
W konsekwencji Deklaracja podtrzymuje naukę, że jedyną drogą do zbawienia jest uczestnictwo w Kościele Chrystusa, wobec czego Kościół ma obowiązek głoszenia słowa Bożego. Deklaracja mówi, że "istnieje (...) jeden Kościół Chrystusowy, który trwa w [[Kościół Katolicki|Kościele katolickim]] rządzonym przez Następcę [[Piotr Apostoł|Piotra]] i przez biskupów w łączności z nim".
Tak więc zasadniczym celem Deklaracji ''Dominus Iesus'' jest przeciwstawienie się współczesnym tendencjom relatywizującym wiarę chrześcijańską, uważającym ją tylko za jedną z równorzędnych prawd o Bogu, a w konsekwencji tylko za jedną z dróg do zbawienia. Następująco podsumował to ks. Adam Boniecki MIC: "Kościół wyraża swą niezłomną wiarę, że Bóg ostatecznie objawił się w Nim i w Nim wszystkich zbawia. Nie, że zbawienie jest zarezerwowane tylko dla chrześcijan." Inne zagadnienia i aspekty Objawienia zostały w Deklaracji poruszone tylko marginalnie. W szczególności zostały przytoczone wyjątki z dokumentów soborowych dotyczących [[ruch ekumeniczny|ruchu ekumenicznego]] i stosunku do innych religii, znane od kilkudziesięciu lat.
==== Linki zewnętrzne ====
| |||