Słoweńska Domobrana: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
grafika, różne |
link do Kampfgruppe |
||
Linia 4:
SD funkcjonowało na podobnych zasadach jak inne oddziały pomocnicze w [[okupacja|okupowanej]] przez Niemców [[Europa|Europie]] podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]], lecz posiadało ograniczoną [[autonomia|autonomię]]. Domobrańcy wywodzili się ze środowisk [[konserwatyzm|konserwatywnych]], [[klerykalizm|klerykalnych]], [[antykomunizm|antykomunistycznych]] i [[faszyzm|profaszystowskich]], ale w czasie walk nierzadko siłą wcielano ludzi do Słoweńskiego Legionu Obrony Narodowej (''Slovensko domobransko legijo'').
Odziały SD przysięgały wierność [[III Rzesza|III Rzeszy]], współpracę z [[Schutzstaffel|SS]] i [[policja|policją]] w walce z [[komunizm|komunistami]] o ''słoweńską ojczyznę i wolną Europę''. Żołnierze byli utrzymywani i wyposażani przez Niemców. Na czele SD stał gen. [[Leon Rupnik]] (szef administracji [[prowincja (podział administracyjny)|prowincji]] [[Ljubljana]] pod okupacją niemiecką w 1943 r.) jako szef inspektor ([[1944]] r.), a następnie [[komendant]] ([[1945]] r.). Słoweńska Domobrana zorganizowana byłą początkowo w [[pluton (wojsko)|plutony]] i [[kompania|kompanie]], następnie w [[batalion]]y lub grupy bojowe (''bojna skupina'', ''[[Kampfgruppe]]''). W kwietniu 1945 r. istniało sześć batalionów SD. Liczbę domobrańców ocenia się na 13,5 tys. (zapisanych ok. 17 tys.).
Jednostki domobrańców początkowo uczestniczyły w organizowanych przez Niemców akcjach antypartyzanckich, później podejmowały także samodzielne działania wymierzone w lewicową partyzantkę ([[NOVJ]]) na terenie [[Słowenia|Słowenii]].
| |||