Piotr III Wielki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m HotCat: Szybkie dodanie kategorii "Trubadurzy" |
m →Królewskie rządy: dodanie linku |
||
Linia 7:
Piotr III kontynuował politykę ekspansji śródziemnomorskiej Jakuba I Zdobywcy. Zrezygnował z planów narzucenia zwierzchnictwa [[Hafsydzi|hafsydzkiemu]] [[emirat]]owi [[Tunezja|Tunezji]] i wojska znad wybrzeży Afryki przerzucił na Sycylię, na której ludność zbuntowała się przeciw rządom [[Karol I Andegaweński|Karola Andegaweńskiego]]. [[30 marca]] [[1282]] mieszkańcy [[Palermo]] dokonali masakry Francuzów (tzw. "[[nieszpory sycylijskie]]"). Nowy władca, po entuzjastycznym przyjęciu przez Sycylijczyków, we wrześniu [[1282]] przyjął koronę sycylijską jako ''Piotr I''. Ponieważ południowe Włochy i Sycylia od czasów [[Normanowie|normańskich]] ([[XI wiek]]u) były lennem papieskim, papież [[Papież Marcin IV|Marcin IV]] obłożył klątwą Piotra Aragońskiego i jego następców oraz pozbawił obu koron. Do wykonania papieskiego wyroku nakłoniony został bratanek obalonego Karola Andegaweńskiego, król Francji [[Filip III Śmiały]] (który był żonaty z siostrą Piotra [[Izabela Aragońska (królowa Francji)|Izabelą]]).
Według porozumień zawartych przez zainteresowanych Karol Andegaweński miał odzyskać Sycylię, a młodszy syn Filipa III i Izabeli, [[Karol de Valois]], otrzymać koronę aragońską. Działania wojenne we Włoszech (1283-1285) zakończyły się zwycięstwem Piotra III. Jego flota dwukrotnie rozbiła marynarkę Karola. Także wyprawa Francuzów poza [[Pireneje]] nie przyniosła pożądanego efektu. Po ponad dwumiesięcznym oblężeniu Gerony w [[Katalonia|Katalonii]] zdziesiątkowana armia Filipa III wycofała się. Ostatecznie Piotr III zdołał nie tylko utrzymać dotychczasowe zdobycze, ale rozszerzył swoje władztwo. W 1283 zajął [[Malta|Maltę]], w następnym – [[Dżerba|Dżerbę]] (Djerba, Jerba), wyspę u wybrzeży Tunezji, a w 1285 władca Tunezji zgodził się na płacenie trybutu Aragonii.
== Plany zjednoczenia ==
| |||