Wiktoria Ludwika de France: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
|||
Linia 11:
Po wybuchu rewolucji francuskiej, Wiktoria wraz z Adelajdą uciekła z Wersalu do Château de Bellevue ([[6 października]] [[1789]] roku). Kiedy rewolucja rozszalała się na dobre, bojąc się o życie, Wiktoria i Adelajda uciekły do [[Włochy|Włoch]], gdzie zostały aresztowane i zatrzymane na parę dni w [[Arnay-le-Duc]].
We Włoszech, w Turynie, odwiedziły swoją siostrzenicę, [[Maria Klotylda Burbon|Marię Klotyldę]] - siostrę Ludwika XVI, i pojechały do Rzymu ([[16 kwietnia]] [[1791]]). Kiedy we Francji rewolucja francuska osiągnęła apogeum, Wiktoria i Adelajda podróżowały. Dotarły do [[Neapol]]u, gdzie serdecznie przyjęła je [[Maria Karolina Habsburg (1752-1814)|Maria Karolina Habsburg]], siostra Marii Antoniny, ówczesna królowa Neapolu. Z Neapolu udały się na [[Korfu]], a w końcu osiadły w Trieście, gdzie Wiktoria chciała zakończyć wieloletnią tułaczkę. Niedługo cieszyła się spokojem po podróży – choroba, na którą cierpiała od dawna, nasiliła się i ciężko chora Wiktoria, całkowicie opadła z sił, resztę życia spędziła bez ruchu w łóżku. Cały czas opiekowała się nią ukochana siostra, która została przy niej aż do końca ([[7 czerwca]] [[1799]]).
Wiktoria zmarła w wieku 66 lat, na raka piersi. Adelajda zmarła rok później w Rzymie. Ich ciała przewieziona na rozkaz siostrzeńca, ówczesnego króla Francji [[Ludwik XVIII|Ludwika XVIII]] do [[Bazylika Saint-Denis|bazyliki Saint-Denis]] i złożono obok rodziców i rodzeństwa w krypcie królewskiej.
| |||