Armand-Emmanuel du Plessis: Różnice pomiędzy wersjami

Zmiana kursu nastąpiła w [[1820]] r. [[13 lutego]] fanatyczny republikanin [[Louis Pierre Louvel]] zasztyletował bratanka Ludwika XVIII, [[Karol Ferdynand (książę de Berry)|księcia de Berry]], gdy ten odprowadzał żonę do powozu w trakcie przedstawienia w Operze paryskiej. Upadł rząd Decazes'a obwiniany przez ultrakonserwatystów o popieranie liberalizmu i tolerowanie demoralizacji, w wyniku czego doszło do zamachu (w tym tonie opublikowano m.in. czterystustronicowy "Projekt oskarżenia" autorstwa Clausela de Coussergues). Ludwik XVIII ponownie na premiera powołał Richelieu, który zgodził się na to dopiero po zapewnieniu przez [[Karol X Burbon|brata króla, hrabiego d'Artois]], że będzie on popierał ten rząd. Po wyborach w listopadzie [[1820]], z których prawica wyszła wzmocniona a opozycja liberalna rozbita, do rządu weszli dwaj ultrakonserwatyści: [[Jean-Baptiste de Villèle|Villèle]] jako minister bez teki oraz Corbière jako minister oświaty. Nie usatysfakcjonowało to jednak stronnictwa [[Karol X Burbon|hrabiego d'Artois]], które dążyło do usunięcia Richelieu. W końcu Richelieu udał się do [[Karol X Burbon|hrabiego d'Artois]] przypomnieć mu jego obietnicę, iż jego przyjaciele nie będą go atakować, lecz popierać do końca, na co brat króla odpowiedział: ''Drogi diuku, potraktował pan sylaby zbyt dosłownie, a poza tym okoliczności były wtedy takie trudne!''<ref>José Cabanis, Karol X. Król-ultras, PIW, Warszawa 1981, s. 225</ref>. Ostatecznie w grudniu [[1821]] rząd Richelieu upadł i powstał ultrakonserwatywny rząd [[Jean-Baptiste de Villèle|Villèle]]. Popierał go królewski brat, [[Karol X Burbon|hrabia d'Artois]], arystokracja, Kościół, konserwatywne kluby, komitety, gazety i stowarzyszenia. Rozpoczęły się represje wobec opozycji.