Iwan Pietrow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Wielka Wojna Ojczyźniana: lit. |
|||
Linia 50:
W chwili [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] 27. Korpus Zmechanizowany po zakończeniu formowania został wysłany do [[Briańsk]]a. 8 lipca 1941 Sztab Generalny RKKA, na podstawie doświadczeń z pierwszych dni wojny podjął decyzję o rozformowaniu korpusu i reorganizacji dostępnych dywizji pancernych. 15 lipca 1941 27. Korpus Zmechanizowany został rozformowany, a Iwan Pietrow objął dowództwo 1. Dywizji Kawalerii.
20 sierpnia 1941 został dowódcą 25. Czapajewskiej Dywizji Piechoty, z którą uczestniczył w [[Obrona Odessy|obronie Odessy]], a 5 października 1941 objął dowództwo [[Samodzielna Armia Nadmorska|Samodzielnej Armii Nadmorskiej]] i kierował ewakuacją wojsk radzieckich z [[Odessa|Odessy]] na [[Krym]]. Był jednym z dowódców obrony [[Sewastopol]]a. Od listopada do grudnia 1941 wojska radzieckie pod dowództwem Iwana Pietrowa, wraz z marynarzami Floty Czarnomorskiej, odparły dwa natarcia [[11 Armia (III Rzesza)|11. Armii Niemieckiej]] pod dowództwem gen. [[Erich von Manstein|Ericha von Mansteina]]. W okresie czerwiec – lipiec 1942, przez 4 tygodnie, odpierał kolejne natarcia przewyższających sił niemieckich. Po upadku miasta razem z innymi dowódcami radzieckimi,
Od marca 1943 był szefem sztabu, a od maja tego roku dowodził [[Front Północno-Kaukaski|Frontem Północno-Kaukaskim]]. Brał udział w operacji Noworosyjsko-Tamańskiej, w walkach przy wyzwalaniu [[Półwysep Tamański|półwyspu Tamańskiego]] oraz [[Majkop|Majkopy]], [[Krasnodar|Krasnodaru]] i [[Noworosyjsk|Noworosyjska]].
| |||