Akademia Sztabu Generalnego: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawki
uzupelnienia
Linia 12:
Pierwsza inauguracja roku akademickiego odbyła się 12 grudnia 1947. Uczestniczyli w niej m. in. prezydent Bolesław Bierut oraz minister Obrony Narodowej marszałek [[Michał Rola-Żymierski]]. 3 kwietnia 1948 – dekretem Rady Ministrów – nadano akademii imię generała broni [[Karol Świerczewski|Karola Świerczewskiego]].
 
Od 1956, oprócz kształcenia oficerów wojsk lądowych, rozpczęto w akademii kształcenie oficerów dla wojsk lotniczych. W 1960 w uczelni utworzono fakultety: wojsk rakietowych i artylerii oraz wojsk obrony przeciwlotniczej kraju i lotnictwa. Powołano również: Instytut
Organizacji i Techniki Dowodzenia, Zakład Dydaktyki Wojskowej, Katedrę Taktyki Obrony przed Środkami Masowego Rażenia oraz Zespół Studiów Naukowych.
 
Zasadniczy wpływ na powstanie środowiska naukowego ASG miała decyzja z grudnia 1959 o nadaniu tytułu profesora nadzwyczajnego 11 oficerom posiadającym największy dorobek naukowo-dydaktyczny. W latach 1961–1967 stopień doktora nauk wojskowych uzyskało 38 pracowników ASG. W 1967 uzyskano pierwsze 3 habilitacje - płk Władysław Filar, płk Kazimierz Gocyła, płk Julian Kaczmarek.
 
W latach 70. ukazały się pierwsze książki pracowników ASG z dziedziny sztuki wojennej, m.in. autorstwa prof. Juliana Kaczmarka i Kazimierza Nożki. Podjęto ogólnopolskie programy badawcze z dziedziny nauk wojskowych. Wzrósł autorytet uczelni poza granicami Polski, czego wyrazem było podjęcie na przełomie lat 70. i 80. studiów przez oficerów z: ZSRR, Czechosłowacji, Węgier i NRD.
 
W 1977 dokonano radykalnych zmian w strukturze uczelni. Powołano Wydział Wojsk Lądowych oraz Wydział Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju. Obok wydziałów funkcjonowało szereg samodzielnych katedr.
Akademia Sztabu Generalnego była w dziejach polskiego szkolnictwa wojskowego najdłużej funkcjonującą uczelnią dowódczo-sztabową. Z dniem 1 października 1990 ASG przekształcono w [[Akademia Obrony Narodowej|Akademię Obrony Narodowej]].
 
Akademia Sztabu Generalnego była w dziejach polskiego szkolnictwa wojskowego najdłużej funkcjonującą uczelnią dowódczo-sztabową. ZJej dniemmury 1opuściło października6200 1990oficerów ASGdyplomowanych, przekształconoa wponad [[Akademia4800 Obronyoficerów Narodowej|Akademięukończyło Obronystudia Narodowej]]podyplomowe i kursy wojskowe.
 
Z dniem 1 października 1990 ASG przekształcono w [[Akademia Obrony Narodowej|Akademię Obrony Narodowej]].
 
=== Proces kształcenia===
Kurs podstawowy w ASG trwał trzy lata. Na pierwszym roku słuchacze przerabiali zakres dowodzenia na szczeblu pułku, na drugim dywizji, a na trzecim elementy sztuki operacyjnej z ogólnym przedstawieniem zasad dowodzenia na szczeblu armii. Łącznie program kształcenia przewidywał ok. 4300 godzin zajęć dydaktycznych, w tym: 62% na przedmioty operacyjno-taktyczne, 12% na przedmioty ogólne, 5% na przedmioty specjalistyczne, 10% na przedmioty społeczno-polityczne i 11% na szkolenia i egzaminy. Oprócz zajęć teoretycznych prowadzono liczne ćwiczenia dowódczo-sztabowe i szkieletowe, w tym. tzw. ćwiczenia pociągowe polegające na wykorzystaniu transportu kolejowego jako ruchomej bazy do ćwiczeń taktycznych i operacyjnych w określonych rejonach Polski. Ważną rolę odgrywały też podróże wojskowo-historyczne oraz letnie i zimowe obozy szkoleniowe.
 
Linia 55 ⟶ 61:
 
== Bibliografia ==
# Paweł Cieślar, ''Płaszczny współpracy Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i Akademii Obrony Narodowej ze Sztabem Generalnym Wojska Polskiego'', Materiały z sympozjum nt. Sztab Generalny Wojska Polskiego w systemie obrony i bezpieczeństwa państwa, Warszawa 2008
# Ryszard Kałużny, Dariusz Kozerawski, ''Kształtowanie się wyższego szkolnictwa wojskowego w Polsce'' Zeszyty naukowe WSOWL Nr 1(143) 2007
# Dariusz Kozerawski, ''Wyższe szkolnictwo wojskowe w Polsce w latach 1947-1967'', Wyd. Neriton, Warszawa 2005