Paul Dessau: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. |
|||
Linia 12:
Na jesieni [[1915]] został Paul Dessau powołany do wojska. W ciągu 6 miesięcy przebywał w okopach na froncie francuskim. Wtedy został przeciwnikiem militaryzmu. Po odniesieniu ran został Dessau przydzielony do orkiestry wojskowej.
Po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] Dessau wrócił do Hamburga i znalazł pracę w sezonie [[1918]]/[[1919]] w Teatrze Kameralnym (Hamburger Kammerspiele) jako kompozytor i dyrygent. Po roku przeniósł się do [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]] jako korepetytor w Operze Kolońskiej pod dyrekcją [[Otto Klemperer]]a. [[1923]] został Dessau dyrygentem operowym w [[Moguncja|Moguncji]], [[1925]] w Berlinie u [[Bruno Walter]]a.
[[1925]] otrzymał nagrodę wydawnictwa Schott za "Concertino na skrzypce solowe z towarzyszeniem fletu, klarnetu i rogu”. [[1927]] odbyło się w [[Praga|Pradze]] prawykonanie jego I Symfonii i Tria smyczkowego.
Linia 20:
Na festiwalu muzyki kameralnej w [[Baden-Baden]] spotkał po raz pierwszy [[Bertolt Brecht|Bertolta Brechta]], co zaważyło znacząco na jego przyszłości.
Po dojściu do władzy [[Adolf Hitler|Hitlera]]
Dessau powrócił wtedy do swoich etnicznych korzeni i napisał wiele utworów do tekstów w języku hebrajskim oraz oratorium do niemieckiego tekstu „Hagadah szel Persach” ([[1934]]-[[1936]] opowiadające o uwolnieniu Izraela z niewoli egipskiej, do libretta [[Max Brod|Maxa Broda]].
Linia 30:
[[1938]] napisał Dessau muzykę do „Strachu i Nędzy III Rzeszy” Brechta wystawionej w reżyserii [[Slátan Dudow|Slátana Dudowa]].
Uciekając przed wojskami hitlerowskimi wyemigrował Dessau w roku [[1940]] do [[Stany Zjednoczone|USA]]. Tam utrzymywał się z dorywczych prac, m.in. na kurzej fermie w [[New Brunswick (New Jersey)|New Brunswick]].
[[1942]] spotkał Dessau ponownie Bertolta Brechta. Stało się to początkiem owocnej współpracy, trwającej do zgonu Brechta w roku [[1956]].
Linia 36:
[[1943]] zamieszkał Dessau w [[Los Angeles]] w sąsiedztwie innych emigrantów z opanowanej przez hitlerowców Europy, jak [[Arnold Schönberg]], [[Otto Klemperer]] i [[Hanns Eisler]]. Wtedy skomponował Dessau muzykę do „Matki Courage” i „Dobrego człowieka z Seczuanu” Brechta.
Dessau został członkiem Komunistycznej Partii USA. W roku [[1948]] zamieszkał Dessau w [[Berlin]]ie Wschodnim, mimo niezgody na politykę kulturalna władz [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]].
Napisał muzykę do wielu sztuk wystawianych w teatrze Brechta „Berliner Ensemble”.
Linia 53:
Paul Dessau był czterokrotnie żonaty:
* [[1924]] z aktorką Gudrun Kabisch (do [[1936]])
* [[1943]] z pisarką Elisabeth Hauptmann
* [[1952]] z Antje Ruge
* [[1954]] z choreografką Ruth Berghaus.
Z pierwszego małżeństwa pochodzą córka Ewa (ur. 1926) i syn Peter (ur. 1929), z czwartego małżeństwa syn Maxim (ur. 1954), obecnie reżyser filmowy.
== Źródła ==
* Fritz Hennenberg: ''Dessau - Brecht. Musikalische Arbeiten''. Henschel, Berlin 1963.
* Fritz Hennenberg: ''Paul Dessau. Eine Biographie''. VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig 1965.
* Paul Dessau: ''Notizen zu Noten''. Hrsg. v. Fritz Hennenberg. Reclam, Leipzig 1974.
* Paul Dessau: ''Aus Gesprächen''. VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig 1974.
== Internet ==
* [http://www.schott-musik.de/shop/artists/1/4705/ Krótka biografia, lista dzieł]
{{DEFAULTSORT:Dessau, Paul}}
Linia 81:
[[es:Paul Dessau]]
[[fr:Paul Dessau]]
[[he:פאול דסאו]]▼
[[hr:Paul Dessau]]
▲[[he:פאול דסאו]]
[[ja:パウル・デッサウ]]▼
[[nl:Paul Dessau]]
▲[[ja:パウル・デッサウ]]
[[pt:Paul Dessau]]
| |||