Tybet (1912–1951): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kolejna bzdura - wówczas przywrócono jurysdykcję sprzed 1912 roku, wcielono bezpośrednio w skład państwa chińskiego w 1965 roku |
WP:SK, drobne merytoryczne, grafika |
||
Linia 41:
|głowa_państwa_opis = [[dalajlama]]
|status_terytorium =
|zależne_od =
|głowa_terytorium =
|głowa_terytorium_opis =
Linia 100:
W [[1913]] [[Agwan Dorżiew]], wraz z dwójką innych przedstawicieli<ref>Udo B. Barkmann, Geschichte der Mongolei, Bonn 1999, p380ff</ref>, podpisał w [[Ułan Bator|Urdze]] z [[Chanat Mongolii|Chanatem Mongolii]] porozumienie o wzajemnym uznaniu niepodległości.
[[Plik:MapAK1.JPG|thumb|left|250px|Regiony historyczne w Tybecie i obszar kontrolowany przez to państwo w okresie międzywojennym na tle współczesnych granic prowincji]]
Okres podziału władzy w Chinach pomiędzy licznych przywódców wojskowych wiązał się z osłabieniem tego kraju i o graniczeniem jego presji na Tybet. W efekcie osłabienia Chin XIII Dalajlama rządził nie mając zewnętrznych problemów, zmarł w [[1933]] roku. W [[Dwudziestolecie międzywojenne na świecie|okresie międzywojennym]] Tybet kontrolował regiony [[Ü-Tsang]], [[Amdo]] oraz zachodni [[Kham]]. Te dwa ostatnie znajdują się obecnie poza granicami Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. Wschodni Kham, oddzielony rzeką [[Jangcy]] znajdował się natomiast pod władzą oficera [[Liu Wenhui]]. Część Amdo (obecnej prowincji [[Qinghai]]) z miastem [[Xining]] było pod władzą [[Ma Bufang]]a z ludu [[Hui]], który nieustannie usiłował rozszerzyć swoje panowanie na resztę regionu Amdo. W [[1918]] roku władze tybetańskie odzyskały kontrolę nad regionem [[Qamdo (miasto)|Qamdo]] i zachodnim Khamem.
Pomimo osłabienia Chin, wplątania w wojnę domową i [[Wojna chińsko-japońska (1937-1945)|wojnę przeciw Japonii]], kraj ten nigdy nie uznał faktycznej niezależności Tybetu i nie zrzekł się nad nim suwerenności.
W [[1949]] roku walkę o władzę w Chinach ostatecznie wygrali komuniści [[Mao Zedong]]a. Tybet został zmuszony do uznania zwierzchności chińskiej, jednak rząd chiński starał się utrzymywać poprawne stosunki i w początkowych miesiącach nie miały miejsca żadne interwencje w rytm życia Tybetu. Przedstawiciel chiński obecny był także na uroczystościach kończących edukację młodego Dalajlamy.
| |||