Tybet (1912–1951): Różnice pomiędzy wersjami

Okres podziału władzy w Chinach pomiędzy licznych przywódców wojskowych wiązał się z osłabieniem tego kraju i o graniczeniemograniczeniem jego presji na Tybet. W efekcie osłabienia Chin XIII Dalajlama rządził nie mając zewnętrznych problemów, zmarł w [[1933]] roku. W [[Dwudziestolecie międzywojenne na świecie|okresie międzywojennym]] Tybet kontrolował regiony [[Ü-Tsang]], [[Amdo]] oraz zachodni [[Kham]]. Te dwa ostatnie znajdują się obecnie poza granicami Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. Wschodni Kham, oddzielony rzeką [[Jangcy]] znajdował się natomiast pod władzą oficera [[Liu Wenhui]]. Część Amdo (obecnej prowincji [[Qinghai]]) z miastem [[Xining]] było pod władzą [[Ma Bufang]]a z ludu [[Hui]], który nieustannie usiłował rozszerzyć swoje panowanie na resztę regionu Amdo. W [[1918]] roku władze tybetańskie odzyskały kontrolę nad regionem [[Qamdo (miasto)|Qamdo]] i zachodnim Khamem.

Na przełomie [[1950]] i [[1951]] roku wojska chińskie wkroczyły do Tybetu pod hasłem jego wyzwolenia, chińscy żołnierze dobrze traktowali ludność i prowadzili działania propagandowe. Władze w Pekinie zaproponowały także Tybetowi negocjacje pokojowe w celu uniknięcia dalszych dziłańdziałań zbrojnych. Militarna presja, raporty o dobrym traktowaniu i brak międzynarodowego wsparcia przekonały Tybetańczyków do rozpoczęcia negocjacji z chińską armią<ref name = "Laird">Thomas Laird, ''The Story of Tibet: Conversations with the Dalai Lama, ISBN 0-8021-4327-X, str. 301-307</ref>.