Marinus van der Lubbe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Proces sądowy: popr. przypisu |
m →Proces sądowy: dr.techn |
||
Linia 34:
Van der Lubbe, nie współpracował ze swoim obrońcą, sprawiał wrażenie zdezorientowanego a nawet chorego psychicznie. Jednak na podstawie przeprowadzonych badań psychiatrycznych stwierdzono, że jest zdrowy<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Apter Klinghoffer | imię = Judith | url =http://books.google.be/books?id=6OcpzG7iNtoC&pg=PA32&dq=Wilhelm+B%C3%BCnger+van+der+Lubbe&lr=&as_brr=3&as_pt=ALLTYPES&client=firefox-a&hl=en#PPA13,M1 | tytuł =International citizens' tribunals: mobilizing public opinion to advance human rights | wydawca = Palgrave Macmillan | miejsce = | rok = 2002| strony =32 | isbn =0312293879 | data dostępu = 26 kwietnia 2009| język =en}}</ref>. Van der Lubbe przez cały czas utrzymywał, że działał w pojedynkę. Rozczarowany faktem, że lud pracujący nie podejmuje żadnych działań przeciwko faszyzmowi, postanowił sam podjąć walkę. Podpalenie Reichstagu miało na celu zniszczyć symbol systemu. W czasie procesu wyszło jednak na jaw, że van der Lubbe zapalił w biurze frakcji nazistowskiej szereg małych ogieńków rzucając na ziemię niewielkie skrawki papieru, które po kolei podpalał używając zapałek do rozpalania w piecu, z którymi go pochwycono. Robił to według tego co ustalono w śledztwie przez 10 do 15 minut i najdalej w 24 minuty po dostaniu sie do Reichstagu został pochwycony. Ogieńki wzniecone przez van der Lubbego wygasły same nie wyrządzając większych szkód, tymczasem olbrzymi, widoczny z daleka w mieście pożar, objął górną część budynku. Dlatego zarówno obrona jak i oskarżyciele zwracali uwagę na rzekomych wspólników oskarżonego.
Propaganda komunistyczna przedstawiła van der Lubbego jako prowokatora. Pojawiły się publikacje sugerujące, że najprawdopodobniej był on manipulowany przez [[Gestapo]] oraz wskazujące na to, że nie był on już od kilku lat członkiem partii komunistycznej. Rozpowszechniono też plotkę jakoby był homoseksualistą, manipulowanym przez szefa SA [[Ernst Röhm|Ernsta Röhma]]. Oskarżenia te pojawiły się już w trakcie procesu w tzw. drugiej Brunatnej Księdze terroru hitlerowskiego (Brown Book, wydana w wielu językach w 1933 roku, uzupełniona z czasem o mowy Dymitrowa z procesu) i zostały powtórzone w alternatywnym procesie o podpalenie Reichstagu zorganizowanym przez lewicę wiosną 1933 roku w Londynie<ref>{{cytuj pismo| url = http://read-all-about-it.org/archive_english/germany_prior_to_WW2/reichstagfire_0509.html | imię= Fred|nazwisko= Blahut|tytuł = Myths, Wartime Propaganda and the Burning of the Reichstag| data dostępu = 2010-06-16| czasopismo= The Barnes Review| opublikowany = | strony = 22–26| data =January 1996 | język = en}}</ref>.
== Wyrok i wykonanie kary śmierci ==
| |||