Wiesław Górnicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dodany psedonim "Krewa", którego Wiesław Górnicki używał w "Nie". Źródło: wspomnienie o Jerzego Urbana o Górnickim, opublikowane wkrótce po śmierci reportera. |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 13:
|następca = [[Jerzy Urban]]
}}
'''Wiesław Górnicki''' (pseud. literackie: ''Ajax'', ''Alex'', ''Civis'', ''Robert F. Stratton'', ''Fryderyk Wierzbiński'', ''Scorpio'',
Syn Kazimierza Górnickiego i Marii Wolskiej. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] uczył się w konspiracyjnym gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a po zakończeniu wojny w Gimnazjum im. księcia Józefa Poniatowskiego w [[Łowicz]]u oraz Państwowym Liceum Mechaniczno-Lotniczym w Warszawie ([[1946]]-[[1949]]). Po uzyskaniu dyplomu technika-lotnika, był przez rok studentem Wydziału Lotniczego Szkoły Inżynierskiej im. [[Hipolit Wawelberg|Hipolita Wawelberga]] i [[Stanisław Rotwand|Stanisława Rotwanda]]. Pracował następnie w redakcjach pism: „[[Skrzydlata Polska]]” ([[1949]]-[[1953]]), „[[Żołnierz Wolności]]” ([[1953]]-[[1956]]), „[[Sztandar Młodych]]” ([[1955]]-[[1957]]), „[[Świat (tygodnik 1951-1969)|Świat]]” ([[1956]]-[[1961]]).
Był korespondentem wojennym na [[Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]] ([[1956]]) i [[Indonezja|Indonezji]] ([[1959]]-[[1960]]). Od [[1958]] do [[1961]] r. komentator [[Polska Kronika Filmowa|Polskiej Kroniki Filmowej]]. Od [[1961]] r. w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], gdzie studiował dziennikarstwo na Indiana University, był też (do [[1967]] r.) korespondentem [[Polska Agencja Prasowa|PAP]] przy [[ONZ]]. Po powrocie do [[Polska|Polski]]<ref>[[Stefan Bratkowski]] podaje, że Górnicki zrezygnował ze stanowiska korespondenta w USA w proteście przeciwko [[Marzec_1968#Geneza_i_tło_historyczne|kampanii antysemickiej]] w Polsce. Por. {{cytuj stronę| url = http://alfaomega.webnode.com/news/dziewanowski,%20czyli%20brzemię%20białego%20człowieka| tytuł = Dziewanowski, czyli brzemię białego człowieka| data dostępu = 2010-07-01| autor = Stefan Bratkowski| opublikowany = | praca = | data = | język = }}</ref> pracował w Centrali [[PAP]], a od [[1968]] do [[1974]] r. r. w dziale zagranicznym „[[Życie Warszawy|Życia Warszawy]]”. Od [[1969]] do [[1980]] r. prowadził audycję radiową pt. „Peryskop”. W latach 70. współpracował ponadto z czasopismami: „[[Współczesność]]”, „[[Dookoła świata]]”, „[[Kultura (1963-1981)|Kultura]]” i „[[Dialog (miesięcznik)|Dialog]]”. Od [[1974]] do [[1981]] r. był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika „[[Przekrój (tygodnik)|Przekrój]]”. W [[1980]] r. został członkiem Prezydium [[Światowa Rada Pokoju|Światowej Rady Pokoju]].
Od [[październik]]a [[1981]] r. pracownik administracji państwowej, uważany za jednego z czołowych [[propaganda|propagandystów]] ówczesnej władzy rządzącej. W noc wybuchu [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego w Polsce]] wcielony do służby wojskowej (od [[1981]] r. w stopniu [[Kapitan (ranga)|kapitan]]a, od [[1982]] r. – [[major]]a, od [[1986]] r. – [[podpułkownik]]a). Bliski współpracownik gen. [[Wojciech Jaruzelski|Wojciecha Jaruzelskiego]] (m.in. autor większości jego przemówień). Od [[grudzień|grudnia]] [[1981]] r. do [[1 lutego]] [[1982]] r. pracownik Biura Prasowego Rządu, od [[luty|lutego]] do [[15 września]] [[1982]] r. pracownik Gabinetu Prezesa Rady Ministrów, następnie kierownik Zespołu Studiów przy Prezesie Rady Ministrów (do [[1 stycznia]] [[1984]] r.). Od [[1984]] do [[1985]] r. dyrektor Samodzielnego Zespołu Studiów oraz Przewodniczący Komitetu Obrony przy Prezesie Rady Ministrów. Od [[1985]] do [[1 sierpnia]] [[1989]] r. dyrektor Samodzielnego Zespołu Studiów przy Przewodniczącym Rady Państwa oraz Przewodniczący Komitetu Obrony Kraju. W latach [[1986]]-[[1989]] w radzie redakcyjnej [[Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik"|Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”]]. Od [[sierpień|sierpnia]] [[1989]] do [[31 grudnia]] [[1990]] r. dyrektor Pionu Politycznego Kancelarii Prezydenta PRL, Zwierzchnika Sił Zbrojnych.
| |||