Zbigniew Maria Horodyński: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1938]] r. ukończył gimnazjum w Wilnie. Był także absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w [[Grudziądz|Grudziądzu]]u. Wiosną [[1943]] r. wstąpił w [[Zbydniów (województwo podkarpackie)|Zbydniowie]] do lokalnego oddziału [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. Został ranny w czasie masowego mordu dokonanego przez [[Schutzstaffel|oddział SS]] dnia [[24 czerwca]] [[1943]] na rodzinie Horodyńskich (19 osób, w tym jego rodzice) zgromadzonej z okazji wesela w [[Zbydniów (województwo podkarpackie)|Zbydniowie]] <ref>Pomordowani 24 czerwca 1943 we dworze w Zbydniowie w czasie weselaTeresy Wańkowiczówny i Iwona Mierzejewskiego: Zbigniew Horodyński – dziedzic Zbydniowa, Zofia Horodyńska – żona Zbigniewa,Anna Horodyńska – córka Zofii i Zbigniewa, Maria Kowerska – siostra Zbigniewa Horodyńskiego, Rozalia Koczalska – guwernantka Anny, Krystyna Gieczewicz – żona brata Pani Horodyńskiej, Loluś(Leon) – 12-letni syn Gieczewiczowej, Stanisław Wańkowicz – senator Rzeczypospolitej Polskiej, ojciec panny młodej, Aleksandra Wańkowicz – mama panny młodej, Barbara Mierzejewska – mama pana młodego, Halina Herubowicz, Krzysztof Jeśmian – Syn Herubowiczowej, Halszka Meysztowicz – dalsza krewna, malarka, Elfrida Horwatt – babcia panny młodej, Zofia Ryczek, Maria Latocha, Stefania Łebek – pokojówki, Edward Zboroń – leśniczy </ref>. W lipcu [[1943]] wykonał wyrok śmierci na inspiratorze tej zbrodni Fullnerze.

Jesienią [[1943]] przeniósł się do Warszawy. Jako żołnierz [[Oddział Osjan|oddziału Osjan]] [[Kedyw (wojsko)|Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej]] nosił konspiracyjny pseudonim Fredro. Zmienił również nazwisko na Wacław Olczak, ze względu na bezpieczeństwo swoich najbliższych. Brał udział w akcji na niemieckie lotnisko wojskowe Bielany w Warszawie w nocy [[3 maja]] [[1944]] oraz w działaniach dywersyjnych przeciwko liniom kolejowym w południowej Polsce. Ciężko ranny [[19 lipca]] [[1944]] na [[Cmentarz Powązkowski|Cmentarzu Powązkowskim]] w Warszawie w tzw. akcji "Pawiak", dostał się w ręce niemieckie. Przewieziony przez [[Gestapo]] na teren więzienia na [[Pawiak|Pawiaku]]u został prawdopodobnie rozstrzelany [[21 lipca]] [[1944]].

== Bibliografia ==

* [[Polski Słownik Biograficzny]], t. 10, Warszawa 1962, str. 4

* [[Jacek Woźniakowski]], ''Ze wspomnień o przyjacielu'', w: "[[Tygodnik Powszechny]]", 1947r1947&nbsp;r., nr 9, s. 8