Zabytki w Pabianicach: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Zespół cmentarzy chrześcijańskich w Pabianicach ==

W [[1810]] roku mieszczanie wykupili grunty pod nowy cmentarz grzebalny na wschód od miasta. Dziś w tym miejscu, przy ulicy Warszawskiej 34, znajduje się neogotycki kościółek św. Floriana. W latach 20. XIX w. postanowiono przenieść ten cmentarz w inne miejsce i połączyć go z nowo utworzonym cmentarzem ewangelickim. Na ten cel wybrano grunty kościelne położone przy lokalnej drodze do Jutrzkowic, na południe od Nowego Miasta. W chwili obecnej zespół pabianickich cmentarzy przy ulicy Kilińskiego obejmuje już bardzo znaczny obszar. Szczególnie warto zwiedzić ewangelicką część cmentarza. Przed wejściem do niej można podziwiać mauzoleum w [[Styl neomauretański|stylu mauretańskim]], zbudowane przez Zofię Kindler i oddane w [[1911]] roku do dyspozycji zboru. Do dziś pełni ono rolę kaplicy cmentarnej tego wyznania. Na samym cmentarzu warto zwrócić uwagę na monumentalne grobowce rodzinne pabianickich przemysłowców wyznania luterańskiego, np. rodzin Krusche, Enderów, Kindlerów. Napis na nagrobku tej ostatniej rodziny głosił: "Błogosławione życie w pracy i trudzie". Także niektóre skromniejsze nagrobki z okresu przełomu wieków XIX i XX są bardzo oryginalne i pełne wyrazu. W części katolickiej cmentarza, znacznie dziś powiększonej w stosunku do pierwotnych założeń, można, czytając nazwiska pochowanych tu pabianiczan, zaobserwować różne stadia przemieszania nacji i polonizacji potomków niemieckich osadników w tym przemysłowym mieście. To dobre miejsce dla rozważań nad trójnarodowymi tradycjami tego miasta i regionu.