Gwałt (prawo polskie): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 83.19.224.178 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Bukaj.
poprawa linków, drobne redakcyjne
Linia 5:
 
=== Gwałt w języku prawnym ===
W [[język prawny|języku prawnym]], na gruncie nieobowiązującego już [[kodeksKodeks karny (1969)|kodeksuKodeksu karnego]] z [[1969]] r., użycie gwałtu stanowiło [[znamię]] przestępstw rozbójniczych. Obecnie pojęcie gwałtu występuje w [[prawo wykroczeń|prawie wykroczeń]] jako reminiscencja dawnej terminologii [[prawo karne|prawa karnego]], a także - co stanowi wyjątek na gruncie prawa karnego - w art. 166 [[kodeksKodeks karny (1997)|k.k.]] z [[1997]] roku (przestępstwo [[pirat (marynarz)|piractwa]])
 
W orzecznictwie Sądu Najwyższego istniały rozbieżności w kwestii wykładni pojęcia gwałtu na osobie. Wyrażany był pogląd, że gwałt na osobie oznacza szczególnie groźną postać przemocy wobec osoby, charakteryzującą się użyciem siły fizycznej o natężeniu stwarzającym niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ofiary<ref>[http://www.sn.pl/orzecznictwo/uzasadnienia/ik/I-KZP-0039_06.pdf Uchwała SN z 21 marca 2007 r., I KZP 39/06]</ref>. O zakwalifikowaniu zachowania sprawcy jako gwałtu na osobie, rozstrzygają takie okoliczności jak sposób i forma przemocy, liczba uderzeń i ich siła, miejsce zadania uderzenia i ważkość tego miejsca dla zdrowia człowieka, gdyż to przede wszystkim siła fizyczna użyta przez sprawcę, wobec jej natężenia, decyduje o stworzeniu niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia człowieka. Istotne są również wiek i uwarunkowania fizyczne pokrzywdzonego oraz doznany uszczerbek na zdrowiu. Narażenie na niebezpieczeństwo co najmniej zdrowia pokrzywdzonego wskutek użycia gwałtu na osobie nie musi łączyć się z doznaniem uszczerbku na zdrowiu<ref>Postanowienie SN z 7 stycznia 2008 r., II KK 252/07, OSNKW 2008/4/25</ref>.<br /> W innych z kolei wypowiedziach Sąd Najwyższy utożsamiał pojęcie gwałtu na osobie ze zwrotem przemoc wobec osoby. To stanowisko zostało ostatecznie uznane za trafne<ref>[http://www.sn.pl/orzecznictwo/uzasadnienia/ik/I-KZP-0010_08.pdf Uchwała składu 7 sędziów SN z 30 czerwca 2008 r., I KZP 10/08]</ref>.