Wersja z 14:55, 25 lip 2010 edytuj Masur (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 98 924 edycje m WP:SK, zdjecie zawsze lepsze niz ilustracja ← poprzednia edycja		Wersja z 17:40, 14 sie 2010 edytuj anuluj edycję Arturo24 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 57 020 edycji drobne poprawki i uzupełnienia następna edycja →
Linia 1: {{~~Roślina~~Takson infobox \| nazwa = Widłak jałowcowaty \| obrazek = Lycopodium annotinum a1.jpg \| opis obrazka = widłak jałowcowaty \| domena = [[eukarionty]] \| królestwo = [[rośliny]] \| podkrólestwo = [[Rośliny naczyniowe\|naczyniowe]] \| gromada = [[widłaki]] Linia 11 ⟶ 13: \| gatunek = widłak jałowcowaty \| łacina = Lycopodium annotinum \| ~~autor~~cytat = [[Karol Linneusz\|L.]] \| wikispecies = Lycopodium annotinum \| commons = Lycopodium annotinum }} {{cechy taksonu\|chroniony\|trujący\|leczniczy}} '''Widłak jałowcowaty''', widłak gajowy – (''Lycopodium annotinum'' L.) -– [[gatunek (biologia)\|gatunek]] [[roślina wieloletnia\|roślin wieloletnich]] z rodziny [[widłakowate\|widłakowatych]]. Występuje na terenie całej Polski, jednak jest rośliną dość rzadką. === Charakterystyka === Linia 22 ⟶ 25: ; [[Liść\|Liście]]: Równowąskolancetowate, małe, całobrzegie, lub drobno piłkowane, bez włosków, spiczasto zakończone. Na dolnej stronie widoczny pojedynczy nerw. Ustawione [[ulistnienie\|skrętolegle]] na pędach, w górnej części pędu gęściej, niż w dolnej. Rzadko są przystające do pędu, przeważnie poziomo odstają od pędów. ; [[Kłos zarodnionośny]]: Kłosy złożone z liści zarodniowych wyrastają pojedynczo na szczytach pędów, są siedzące, o długości 8-13 mm i średnicy 3-4 mm{{r\|prse90}}. Liście zarodniowe z błoniastymi brzegami mają szerokojajowaty kształt, są zaostrzone. Początkowo mają żółtawy, później brunatny kolor. [[Zarodniki]] dojrzewają od lipca do września. Zawierają łatwopalne olejki eteryczne. ; [[Biotop]], wymagania: Cieniste [[las]]y na niżu, w górach aż po [[kosówka\|kosówkę]]. [[rośliny cieniolubne\|Roślina cieniolubna]] i [[roślina kwasolubna\|kwasolubna]], unika podłoża wapiennego. Rośnie przede wszystkim na wilgotnych miejscach porośniętych mchami. Częściej występuje w górach i na [[pogórze\|pogórzu]], niż na niżu. Czasami tworzy całe łany na obrzeżach [[torfowisko\|torfowisk]], zwłaszcza w sąsiedztwie [[bagno zwyczajne\|bagna zwyczajnego]]. [[Gatunek charakterystyczny]] dla O. ''[[Vaccinio-Piceetalia]]'', [[Zespół roślinności\|Ass.]] ''[[Vaccinio-uliginosi-Betuletum pubescentis]]'' i [[Zespół roślinności\|Ass.]] ''[[Abietetum polonicum]]''. Jest [[roślina wskaźnikowa\|rośliną wskaźnikową]] gleb o małej ilości próchnicy. Linia 40 ⟶ 43: * W lecznictwie ludowym był wykorzystywany do zwalczani [[wesz\|wszy]] i innych pasożytów. * Zarodników używano w [[odlewnictwo\|odlewnictwie]] do wysypywania form odlewniczych dzwonów. {{Przypisy\|stopień = ===\|przypisy = <ref name=prse90>{{cytuj książkę \|nazwisko = Činčura\| imię = F.\| nazwisko2 = Feráková\| imię2 = V.\| nazwisko3 = Májovský\| imię3 = J.\| nazwisko4 = Šomšak\| imię4 = L.\| nazwisko5 = Záborský\| imię5 = J.\| tytuł = Pospolite rośliny środkowej Europy\| wydawca = Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne\| miejsce = Warszawa\| rok = 1990\| strony = 60\|isbn = 83-09-01473-2}}</ref>}} === Bibliografia ===

Kolcowidłak jałowcowaty: Różnice pomiędzy wersjami