José Raúl Capablanca: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m + daty, minus cytat A.A (kuriozum cytowanie A.A w tym haśle po jego listach w Pariser Zeitung)
Linia 5:
Capablanca był uważany za szachowe [[Cudowne dzieci szachowe|genialne dziecko]]. Pierwszym znaczącym jego sukcesem było zwycięstwo w meczu z mistrzem Kuby w [[1901]] roku. Capablanca miał wówczas 12 lat, jego błyskotliwa gra została szybko zauważona i doceniona. Do dzisiaj jest uważany za jednego z najbardziej utalentowanych szachistów w historii. Szczególnie doceniana jest jego sztuka gry pozycyjnej i rozgrywania końcówek.
 
Capablanca poznał szachy kibicując swojemu ojcu. W całym życiu, nawet jako ekspert szachowy, pozostał w znacznej mierze graczem "naturalnym", stosunkowo mało czasu poświęcając na przygotowania do turniejów i meczów. Jego największy rywal [[Aleksander Alechin]], który został czwartym mistrzem świata, po śmierci Capablanki napisał: "Wraz z tą śmiercią odszedł wielki szachowy geniusz, jakiego nigdy więcej nie zobaczymy".
 
W całej karierze Capablanca przegrał w mniej niż pięćdziesięciu oficjalnych partiach. Pozostał niepokonany przez osiem kolejnych lat, od roku [[10 lutego]] [[1916]] (porażka z [[Oscar Chajes|Oscarem Chajesem]] na turnieju w Nowym Jorku) do [[21 marca]] [[1924]] (porażka z [[Richard Réti|Richardem Retim również]] na turnieju w Nowym Jorku).
 
Capablanca twierdził, że szachy szybko "umrą na remis". Przewidywał, że wybitni szachiści osiągną taki poziom znajomości gry, że ich partie zawsze będą kończyć się remisem. Do dzisiaj te prognozy nie spełniły się, chociaż objawy "remisowej śmierci" są widoczne w turniejach z udziałem najsilniejszych graczy.