Rakieta: Różnice pomiędzy wersjami

Często pojęcie rakiety jest używane w znaczeniu silnika rakietowego lub [[Pocisk rakietowyodrzutowy|pocisku rakietowego]].

Jest to obiekt latający poruszający się na zasadzie odrzutu, we współczesnej wersji napędzany silnikiem rakietowym. Może poruszać się zarówno w atmosferze ziemskiej, jak i poza nią, często osiągając prędkość wielokrotnie przekraczającą prędkość dźwięku. Zależnie od zastosowania rakiety dzielą się na: bojowe, czyli [[Pocisk rakietowy|pociski rakietowe]], [[Rakieta nośna|rakiety nośne]] - do wynoszenia ładunków w [[Przestrzeń kosmiczna|przestrzeń kosmiczną]], rakiety badawcze (np. do obserwacji meteorologicznych), rakiety startowe - ułatwiające start samolotu lub pocisku (po określonym czasie zwykle odrzucane), rakiety ratownicze (np. do przerzucania liny na ratowany statek). Główne elementy rakiety poza jej ładunkiem to: kadłub, silnik rakietowy, zbiornik materiałów pędnych do silnika, czasami układ kierowania oraz aparatura radiowa (głównie do łączności z Ziemią). Elementy konstrukcyjne rakiet są wykonywane z wysokogatunkowych stali (osłony silników) oraz lekkich materiałów o dużej wytrzymałości mechanicznej, m.in. stopów aluminium z litem lub kompozytów. Silniki rakietowe na paliwo stałe mają prostą budowę i cechuje je duża niezawodność, toteż są często stosowane do napędu rakiet i pocisków rakietowych. Wadą silników rakietowych na paliwo stałe jest brak możliwości regulacji siły ciągu oraz mniejszy niż w silnikach na paliwo ciekłe stosunek uzyskiwanego ciągu do masy paliwa. Prototypem współczesnych rakiet były rakiety prochowe, najwcześniej (XIII w.) używane w Chinach, w Europie w XIV w. Miały one postać strzał zapalających zbudowane z rurek wypełnionych prochem. Doskonalenie broni palnej spowodowało brak zainteresowania rakietami przez kilka wieków. Szybki rozwój balistyki, techniki rakietowej i astronautyki nastąpił dopiero w XX w. W roku 1903 [[Konstantin Ciołkowski]] ogłosił teorię ruchu i zasady budowy rakiety kosmicznej. W latach 20. i 30. konstruktorzy prowadzili pracę nad silnikami rakietowymi na paliwo płynne i wkrótce zastosowano je w pociskach (1942, pociski V2, V-pociski), a następnie w rakietach kosmicznych. W czasie II wojny światowej walczące armie używały pocisków rakietowych artyleryjskich. Wielkie koszty rakiet kosmicznych miały wpływ na rozwój budowy wahadłowców.

W roku [[1903]] [[Konstantin Ciołkowski|Konstanty Ciołkowski]], rosyjski uczony polskiego pochodzenia w artykule wyłożył teorię lotu rakiety z uwzględnieniem zmiany masy (pierwsza poważna praca z dziedziny astronautyki). W roku [[1929]] Ciołkowski opracował teorię ruchu rakiet wielostopniowych w ziemskim polu [[grawitacja|grawitacyjnym]]. Zaproponował zastosowanie w rakietach stabilizatorów [[żyroskop]]owych, chłodzenie komory spalania silnika rakietowego składnikami paliwa. Po raz pierwszy w dziejach podał podstawy teorii silnika rakietowego na paliwo ciekłe. Zaprojektował wiele rakietowych mieszanek paliwowych.

Do krajów tych należały [[Niemcy]], [[Rosja]], [[Stany Zjednoczone]], [[Wielka Brytania]], [[Francja]], [[Czechosłowacja]], [[Austria]] i [[Włochy]]. Około roku [[1925]], w Niemczech eksperymentowano z rakietą na ciekłe paliwo, która osiągała stosunkowo dużą wysokość i duży zasięg. W roku [[1927]] i [[1931]] została odpalona rakieta używająca jako paliwa [[Benzyna|benzyny]] i [[Tlen|tlenutlen]]u, dzięki czemu Niemcy wysunęły się na czoło w budowie rakiet i sterowaniu nimi.

Po kapitulacji Niemiec, von Braun wraz ze współpracownikami poddał się wojskom amerykańskim, licząc na możliwość kontynuowania prac nad rakietami do celów cywilnych. Amerykańskie władze, w obliczu rysującej się konfrontacji z [[Kraje socjalistyczne|państwami komunistycznymi]], chętnie przyjęły von Brauna, jak również część jego zespołu i ocalałe części rakiet V-2. [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] dla przechwyconych przez siebie niemieckich specjalistów programu V-2 utworzył pierwotnie ośrodek naukowo-badawczy ''[[Instytut Rabe]]''<ref name="CWS">{{cytuj książkę |nazwisko=Polmar|imię=Norman|autor link=Norman Polmar|inni= K. J. More|tytuł=Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines|rok=[[2003]]|wydawca=Potomac Books, Inc|isbn = 1-57488-530-8}}</ref> w [[Nordhausen]] gdzie mieli kontynuować swoją pracę, jednakże [[22 października]] [[1946]] roku [[NKWD]] aresztowało ich wraz z rodzinami oraz specjalistami innych dziedzin techniki wojskowej, i tę grupę około pięciu tysięcy osób wywieziono w głąb ZSRR, gdzie mieli kontynuować swoje prace pod ścisłym nadzorem.<ref name="NN">{{cytuj książkę |nazwisko=Hewlett|imię=Richard G.|autor link=Richard G. Hewlett|inni= Francis Duncan|tytuł=Nuclear Navy, 1946-62|rok=[[1974]]|wydawca=University of Chicago Press|isbn = 0-22633-219-5}}</ref>.