Sufrażyzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
grafika |
m dodanie odnośnika wewnętrznego |
||
Linia 12:
Mimo represji, walka sufrażystek o prawa kobiet trwała nadal po obu stronach Atlantyku. Tuż po I wojnie światowej kobiety amerykańskie pod kierunkiem [[Alice Paul]] i [[Lucy Burns]] przeprowadziły szereg protestów przeciw administracji prezydenta [[Woodrow Wilson|Wilsona]] porównując swoje położenie do ciężkiego losu obywateli pokonanych Niemiec.
Brak rąk do pracy w fabrykach, jaki wystąpił podczas I wojny światowej, doprowadził do tego, że zamiast mężczyzn przy maszynach musiały stanąć kobiety. Zmieniło to społeczny punkt widzenia na możliwości kobiet. W Wielkiej Brytanii ruch na rzecz przyznania kobietom prawa do głosowania przybierał stopniowo na sile w ciągu całej wojny i w roku 1918 brytyjski parlament przyznał prawo głosu kobietom w wieku od 30 lat, które prowadziły gospodarstwo domowe; żonom mężczyzn, którzy prowadzili gospodarstwo; właścicielkom dóbr, które przynosiły roczny dochód w wysokości co najmniej 5 funtów; absolwentkom brytyjskich wyższych uczelni. W Stanach Zjednoczonych prawo głosu zagwarantowała kobietom [[19. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych|19 poprawka do Konstytucji]] wprowadzona w roku [[1920]]. W Wielkiej Brytanii prawa kobiet do głosu zostały zrównane z prawami mężczyzn w roku [[1928]].
Należy przy tym pamiętać, że status polityczny kobiet w Wielkiej Brytanii już przed 1918 rokiem stopniowo się podnosił. W latach 70. i 80. XIX wieku zostały dopuszczone do studiów na głównych uniwersytetach w kraju. W tym samym czasie zagwarantowano im również prawo do gospodarowania własnymi zarobkami po zawarciu małżeństwa i do posiadania konta bankowego<ref>Katarzyna Koziarz, ''[http://histmag.org/?id=1859 Sufrażystki. Poprawa sytuacji kobiet w Anglii w XIX w.]'' , "Histmag.org", 16.07.2008.</ref>.
| |||