Wikipedia

Louis Faury: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m drobne techniczne
nowy opis
Linia 1:
[[Image:Louis Faury.jpg|thumb|180px|right|Louis Faury]]
'''Louis Faury''' (ur. [[1874]] we Fruges, zm. [[1947]])w francuskiParyżu, wojskowypochowany w Besancon, generałoficer francuskich sił zbrojnych; od [[19361934]] generał dywizji, (''généralliczne denajwyższe laodznaczenia wojskowe Division''francuskie, belgijskie, włoskie, polskie, znakomity szkoleniowiec, nowatorski organizator, podziwiany wykładowca taktyki ogólnej, historyk wojskowości i wojen, pisarz, biograf, autor francuskiej biografii Marszałka Józefa Piłsudskiego (1937), uważał Polską za swą drugą Ojczyznę.
 
Pierwszy Dyrektor Nauk [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkoły Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Znany wśród studentów Wyższej Szkoły Wojennej jako ''papa Faury''. Pułkownik Sztabu Generalnego Armii Francuskiej. Od [[23 sierpnia]] do [[17 września]] [[1939]] szef misji wojskowej armii francuskiej w Polsce. Po powrocie do Francji przeszedł w końcu 1939 w stan spoczynku.
 
Podczas I wojny światowej służył początkowo w randze kapitana jako oficer Sztabu Naczelnego Wodza Józefa Joffre'a w Bitwie nad Marną (1914), od grudnia 1914 roku do stycznia 1916 roku w randze majora jako dowódca 10 Batalionu Strzelców Pieszych w krwawych bitwach pod Notre-Dame-de-Lorette w Artois, następnie jako szkoleniowiec Armii gen. Gouraud, a także w walkach pod Moronvilliers (1917), później w randze podpułkownika jako członek Francuskiej Misji Wojskowej we Włoszech i organizator sojuszniczej Armii Włoskiej, a w końcu jako szef sztabu 12 Dywizji. W kwietniu 1919 roku przydzielony do służby we Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce, gdzie zajął się organizacją wyszkolenia wojskowego. W roku 1920 służył jako doradca i łącznik w sztabie 4 Armii gen. Skierskiego podczas ostatnich faz wojny polsko-bolszewickiej. Od roku 1921 do jesieni roku 1928 Dyrektor Nauk Wyższej Szkoły Wojennej]] w [[Warszawa|Warszawie]], wieloletni szef pionów naukowego i dydaktycznego tej Szkoły, wykształcił liczną kadrę oficerów dyplomowanych. Autor pierwszego w Polsce Odrodzonej podręcznika taktyki ogólnej. Znany wśród studentów Wyższej Szkoły Wojennej jako ''papa Faury''. Cieszył się wśród nich ogromnym autorytetem. Po powrocie do Francji służył w Sztabie Armii, a od roku 1929 w sztabie 3 Dywizji w Amiens, po czym objął jej dowództwo w roku 1934. W rezerwie od 1936 roku. Współpracował z Centrum Studiów i Biblioteką Polską w Paryżu, gdzie prowadził wykłady informacyjno-propagandowe. W wieku 65 lat przywrócony do czynnej służby wojskowej i mianowany szefem Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce, kierował nią od [[23 sierpnia]] do [[17 września]] [[1939]] roku. Na podstawie ustaleń dokonanych między generałem Sikorskim i ambasadorem Noelem wspomagał w Rumunii przerzut do Francji polskich oficerów i specjalistów wojskowych. Po powrocie do Francji służyl w Misji Francusko-Polskiej. Podczas ataku niemieckiego na Francję w roku 1940 wyprowadził jako spontaniczny i ratunkowy dowódca większość nieliniowych oddziałów polskich z bratońskiego kotła. Następnie wspomagał polską sieć przerzutu naszych oficerów z Francji do Wielkiej Brytanii. Zagrożony jako sympatyk de Gaulle'a.
===Bibliografia===
 
Linia 9 ⟶ 8:
* ''W 50-lecie Powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie - uzupełnienia i poprawki'', Londyn 1972.
* Louis Faury ''La Pologne Terrassée'' w: ''Revue Historique de l’Armée'', IX nr 1 (1953), Paris 1953, s. 132-136.
* Maliszewski Lech, ''Louis Faury (1874-1947): entre gloire et oubli'', "Revue historique des Armees" 2010, 3, p. 37-44, http://rha.revues.org/index7042.html
*Maliszewski Lech, ''Louis Faury (1874-1947). Biografia francuskiego oficera, szczerego i niezłomnego przyjaciela Polski'', "Dzieje Najnowsze" 2010, 2, s.223-229.
{{Biografia stub}}
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Louis_Faury”