Krakowiacy i Górale: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m kat.
m Popups: Ujednoznacznienie linku z Mogiła na Mogiła (Kraków), WP:SK
Linia 3:
'''''Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale'''''<ref>Po raz pierwszy w 1794 r. wystawiona jako ''Cud czyli Krakowiacy i Górale''; słowo ''mniemany'' dodane w 1796 r. Spotyka się też oboczność ''Krakowiacy''-''Krakowiaki''</ref> – opera [[Wojciech Bogusławski|Wojciecha Bogusławskiego]] z muzyką [[Jan Stefani|Jana Stefaniego]] wystawiona w niedzielę [[1 marca]] [[1794]] roku w [[Opera Narodowa|Teatrze Narodowym]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Uważana za pierwszą operę narodową.
 
Miejscem akcji opery są zachowane do dziś młyn i karczma obok klasztoru oo. cystersów w [[Mogiła (Kraków)|Mogile]]. W czasach gdy W. Bogusławski uczył się w Szkołach Nowodworskich w Mogile dwa razy do roku odbywał się odpust, na który licznie przybywali zarówno mieszkańcy okolic Krakowa jak i górale. Miejsce to mógł znać W. Bogusławski także dlatego, że Mogiła leżała na drodze do [[Kościelniki (Kraków)|Kościelnik]], gdzie w tym czasie mieszkali jego krewni ze strony matki, Linowscy.
Obecnie obie te miejscowości znajdują się na terenie [[Nowa Huta|Nowej Huty]], gdzie o W. Bogusławskim i jego operze przypomina pomnik przy ul. W. Sieroszewskiego, [[Teatr Ludowy w Krakowie| Teatr Ludowy]] im. W. Bogusławskiego, osiedla Krakowiaków i Górali oraz ul. Bardosa.<ref> R. Dzieszyński, J.L. Franczyk, Encyklopedia Nowej Huty, Kraków 2006 s.: 14, 113 </ref> .
 
Premiera opery odbyła się na cztery tygodnie przed przysięgą [[Tadeusz Kościuszko|Kościuszki]]. Zebrała elity polski przed trzecim rozbiorem - oficerów rosyjskich, polskich, szlachtę i bogatych mieszczan, a także magnatów i innych możnych. Dekoracje przygotował [[Antoni Smuglewicz]]. Oprócz znanych śpiewaków Teatru Narodowego w operze śpiewał sam Wojciech Bogusławski.
 
Libretto do opery opiera się na typowym konceptualizmie późnoklasycystycznej opery (jak w ''[[Czarodziejski flet (KV 620)|Czarodziejskim flecie]]'' [[Wolfgang Amadeusz Mozart|Mozarta]], ''Szarlatanie'' [[Karol Kurpiński|Kurpińskiego]]).
Opera zaginęła i została odnaleziona dopiero w [[1929]] roku przez [[Leon Schiller|Leona Schillera]]. Ten nazwał ją "polską operą narodową". Biorąc pod uwagę napiętą sytuację polityczną przed trzecim rozbiorem Polski tekst jawi się współczesnym znawcom teatru jako mistrzostwo aluzji. W libretcie pojawiają się moralitety, które skrywają typowy niepodległościowy charakter. Tak w partii mówionej powiada Wawrzyniec:
 
<poem>
"Zyjcie swobodnie, - mnózcie się płodnie,
Obyście wase widzieli prawnuki,
Obyście od dzisiejsej psewrotnej nauki
Dalecy - poćciwe mogli wydać plemię.
Uprawiajcie w pocie coła wasą ziemię,
Ona jest matką wasą, ona was wyzywi;
Linia 30:
Sprawa cudu zaczerpnięta została prawdopodownie ze sztuki ''Der Bettelstudent, oder das Donnerwetter'' [[Paul Weidmann|Paula Weidmanna]]. Wreszcie wątki miłosne przypominają ''[[Don Giovanni]]ego'' Mozarta.
 
Operę otwiera uwertura. Partie muzyczne szczególnie z drugiego aktu przypominają bardzo rozwiązania muzyczne Mozarta i [[Antonio Salieri]]ego. Innowacją jest oczywiście muzyka ludowa tworząca nowy wymiar klasycystycznej opery przed romantyzmem. Aria Doroty - ''Rzadko to bywa na świecie'' - jest polonezem. Potem pojawia się słynny [[Krakowiak (muzyka)|krakowiak]] ''Oj da da da, tańcujmy wesoło'', przenoszący wręcz typowo ludową wersję krakowiaka do klasycystycznego dzieła operowego. Następnie słynna śpiewka ''Raz na pniu między drzewami'' - element czysto sentymentalny. Podobna śpiewka przypominać może ''Là ci darem la mano'', albo partie z ''Bastiana i Bastienne''.
 
'''Basia'''