Wielki Pożar Rzymu: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wielki Pożar Rzymu''' ([[łacina|łac.]]: ''Magnum Incendium Romae'') – w 64 r. strawił dużą część miasta [[Rzym]]. [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyt]] wspomina o szybkim rozprzestrzenieniu się pożaru, który trwał pięć i pół dnia<ref name="Tacyt, Roczniki XV.40">Tacyt, ''Roczniki'' XV.40</ref>. Tylko cztery z czternastu dzielnic ówczesnego Rzymu uniknęły zniszczeń, trzy zostały kompletnie strawione przez ogień, zaś kolejnych siedem zostało poważnie zniszczonych<ref name="Tacyt, Roczniki XV.40"/>.

 

 

Pożar wspomniany jest także we fragmencie sfałszowanego listu Seneki do [[Paweł z Tarsu|Pawła z Tarsu]], pochodzącego z IV wieku, gdzie czytamy: "Sto i trzydzieści dwa domy oraz cztery [[insula|insule]] spłonęły w sześć dni; siódmego nastał koniec"<ref>{{cytuj stronę| url = http://wesley.nnu.edu/biblical_studies/noncanon/writing/plnsenca.htm| tytuł = The Correspondence of Paul and Seneca| data dostępu = 2010-09-06| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = en}}</ref>. Wskazuje to na strawienie mniej niż dziesiątej części miasta, bowiem w ówczesnym Rzymie było ok. 1700 domów oraz 47000 insuli i kamienic.

 

Współczesna wiedza na temat pożaru pochodzi głownie z trzech wtórnych źródeł spisanych przez [[Kasjusz Dion|Kasjusza Diona]], [[Swetoniusz]]a, oraz [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyta]]. Źródła pierwotne, którymi były przekazy [[Fabius Rusticus|Fabiusa Rusticusa]], [[Marcus Cluvius Rufus|Marcusa Cluviusa Rufusa]] oraz [[Pliniusz Starszy|Pliniusza Starszego]], nie przetrwały do współczesności. Zdaniem Tacyta były one sprzeczne i bardzo przesadzone<ref name="Roczniki-xv-38">Tacyt, ''Roczniki'' XV.38.</ref>. Spośród wielu domniemanych przyczyn pożaru i roli Nerona, najważniejsze to: