Węglik krzemu: Różnice pomiędzy wersjami

{{do weryfikacji}}

[[Plik:SiC p1390066.jpg|thumb|250px|Węglik krzemu]]

 

Węglik krzemu znalazł się w obszarze zainteresowań nauki pod koniec XX w., w związku z poszukiwaniami nowych, niedrogich materiałów ściernych. Pierwsza metoda, opatentowana przez jej wynalazcę, [[Edward Goodrich Acheson|E. G. Achesona]], polegała na reakcji [[Ditlenek krzemu|krzemionki]] i [[Węgiel (pierwiastek)|węgla]] w piecu elektrycznym. Do dzisiaj jest stosowana ona w nieznacznie tylko zmodyfikowanej formie. Węglik krzemu można też otrzymywać w wyniku [[piroliza|pirolizy]] [[polikarbosilan]]ów.